Hein Tunnissen |
Projectje
Zit je net lekker te knutselen aan je NSR-karretje, roept je
vrouw van beneden: “Hallo, moet ik mijn verjaardag in mijn eentje vieren of zie
ik jou vandaag ook nog?” U herkent dit? Zuchtend laat u de boel de boel en
schuift aan rond de salontafel waar oom Freek zich net in jouw stoel heeft
genesteld en meteen aan je kop begint te zeuren over de basketbalwedstrijd die
hij vannacht op Ziggo Sport heeft gezien. Hij imiteert Mart Smeets, knoeit met
zijn taart en praat te hard. Dit wordt een hele lange avond!
Een paar dagen later kom je weer op zolder en mismoedig kijk
je naar de enorme bende op de werktafel. Alles ligt door elkaar en het ziet er
bepaald niet opwekkend uit. Je besluit tot een projectje. Met een paar halen
veeg je alle onderdelen in een conservenblik Unox erwtensoep en zet dat in de
kast. Voor later! Nadat het gereedschap weer een beetje is opgeruimd en de
werktafel er weer wat ordentelijk uitziet, besluit je die onwillige Slot.It
(Mazda 787b) te koppelen met je controller zodat je tijdens de clubavond in
ieder geval een digitale krachtpatser in de kist hebt. Na wat heen en weer
geflikker van de Ledjes, reageert de Mazda keurig op je draadloze haardroger
van Slot.It. Goed gevoel!
Projectjes, iedereen heeft er wel een paar, ontstaan meestal
als het gevoel niet zo goed is. Je tunet een lekker autootje van vooras tot
achteras, je bouwt een leuk setje medium vering is, je vervangt de motor door
een flat 6 RS, bekijkt met een loep hoe pinion en kroonwiel tegen elkaar
draaien (Prachtig!) en ziet dan dat één van de achterwielen een fractie
aanloopt. Damn! Je trekt er wat aan in de hoop dat het over is en dan gebeurt
het! Een nokje van een achteraslager breekt af. Wel gotverdegotver! Om kort te
gaan: hier is zojuist een projectje ontstaan.
In de loop der tijd heb ik zo een aardige serie projectjes
opgebouwd. De meesten ontstonden doordat ik niet de juiste onderdelen bij de
hand had. Simpel voorbeeld: je denkt wat te bereiken door de motormount te
vervangen door een offset EVO-6 exemplaar. Natuurlijk gaat dat hele
offset-gedoe nergens over (de motor 0,5 mm, 0,75 of zelfs 1 mm lager), maar je
moet toch wat! Heb je dat ding erin geprutst, blijkt dat je geen passende
tandwielen hebt om die gap van 0,75 op te vangen. Sodeju! Vlug op de tablet
gekeken, en ja hoor, OUT of STOCK! Het zal niet waar wezen! Hele meuk kan zo in
een blik erwtensoep van Unox. Klaar!
Ik was die walm van die erwtensoep wel een beetje zat en
daarom begon ik na te denken over een betere oplossing. Dat viel nog niet mee,
want voordat je het weet heb je het probleem nog een stuk groter gemaakt en
moet je noodgedwongen een nieuwe dakkapel op je zolder zetten om je spullen nog
kwijt te kunnen. Nu was het natuurlijk ook niet zo dat ik dag en nacht aan dit
probleem dacht, maar het zoemde wel in het achterhoofd. Op zich is dat prettig,
want er komt een dag dat je oog in oog staat met de oplossing. Bij mij gebeurde
dat op een donderdagochtend.
Ik liep binnendoor naar kantoor en hoorde toen op onze
zolder waar mijn zoon een complete work out fitness room heeft opgebouwd, een
afgrijselijk gekrijs en geblaas van de katten. Die waren goed link op elkaar!
Op het moment dat ik een enorme dreun vernam (er was er duidelijk eentje
hangend aan de sporen vanaf grote hoogte naar beneden gelazerd), besloot ik te
gaan kijken. Wat de twee gezusters geflikt hadden, weet ik niet, maar een
vakjesdoosjes van Gamma was op de grond terecht gekomen. Hé! Dat is een mooie
oplossing! Bij wijze van waarschuwing gooide ik een paar dumbells naar de
katten die wijselijk het hazenpad zochten.
In mijn kantoor bekeer ik mijn vondst. Zeker een jaar of
vier, vijf geleden gekocht en thuisgekomen afgekeurd als een onzinnige aankoop.
De crux is namelijk dat de zijschotjes verplaatsbaar zijn, zodat je grotere of
kleinere vakjes kunt maken. Koos ik voor de kleinere, dan paste er geen slotcar
in, koos ik voor de grotere, dan knalde die auto voortdurend heen en weer. Maar
nu speelde dat geen rol, want een belangrijk kenmerk van een projectje is dat
de slotcar helemaal uit elkaar ligt. Ik paste de indeling zo aan dat ik precies
negen projectjes kwijt kon. Die bleek ik ook te hebben, waaronder twee Moslers
(onderdelen out of stock), een oude Porsche van Scalectrix, nog een Audi R18
zonder droparm (out of stock), een zelf gespoten Clio-kap van NSR, een Renault
Alpine A310 met afgebroken voortrein en een Porsche Carrera waar ik zelf een
offset AW-motormount in heb geknutseld maar waarvoor geen tandwielen meer
bestaan. Maar dat kon me geen bal schelen, zo blij ben ik met mijn welgeordende
en overzichtelijke projectjesbox. Ruimt alles op, ook je hoofd!
We hebben hier geen oom Freek of iemand anders die over basketbal begint, zo iemand is hier niet welkom! Voetbal, en dan maakt het niet uit voor welke club iemand is, zo lang iemand maar een hekel aan PSV heeft. Over voetbal kunnen we het wel lang hebben over verjaardagen. En over treinen. Maar basketbal, nee.
BeantwoordenVerwijderenBij ons in de familie circuleren bakjes van de afhaalchinees voor projectjes, die zijn handig stapelbaar en dankzij hun doorzichtige deksel kan je ook zien wat erin zit. Nu zit daar bij ons meestal een lokomotief in, voor een raceauto is zo’n bakje misschien iets te groot. Of zou je de bakjes van een combinatiegerecht moeten gebruiken, met 2 vakken, voor de foe jong haai en voor de babi pangang. Ik zal hier vanavond toch in de groep gooien dat we naar de afhaalchinees moeten, meten is immers weten! Hachelijk?