Beste wensen

Hein Tunnissen

Beste wensen

Eén van de aardige dingen (er zijn er meer) van het in een straf tempo rijden van wedstrijden tijdens clubavonden, is het alleraardigste verschijnsel dat tussen die wedstrijden de meest extravagante bolides op de baan komen. Het blijkt dat menig clublid nog wel ergens iets aparts heeft staan, waarvan hij dan plotsklaps wil weten of dat vehikel überhaupt nog rijdt. Ik heb ook wel een beetje het idee dat die beer echt los is gegaan, sinds wij besloten hebben in 2018 met F1-bolides te gaan rijden. Nu zijn dat hele stoere wagens natuurlijk, maar ze gaan ook nogal gauw stuk. Eigenlijk betekent een crash vrijwel altijd crematie. Dientengevolge is eenieder naarstig op zoek naar een soort wegwerpauto.

Alphons P had die meteen te pakken: Bij Action voor €1,37 ps. Ik kan me een paar cent vergissen, maar meer dan 39 of minder dan 34 was het niet. Tegen de tijd dat Sinterklaas voorbij galoppeerde, gooide hij (Alphons dus) een hele zwik van die bolides langs de baan bij wijze van traktatie. Toe maar! De bedoeling was dat wij onze tanden erin zouden zetten zoals hij al eerder deed. Voor pakweg 80 euro Slot.It-onderdelen kopen om er al knutselend een rijdend geheel van te maken. Sommigen gooiden meteen de handdoek in de ring en ik moet zeggen dat ik ook sterk de neiging had even naar Best te rijden om bij SRC Eindhoven een occasie te klauwen. Ze hebben daar de F1-race goed aangepakt met een geprint chassis en daarop kapjes die een beuk kunnen hebben. Op Facebook zag je de resultaten! Waar wij al heel blij zijn dat zo’n ding rijdt, gaan die Brabo’s ook nog hele nachten zitten schilderen en plakken zodat die auto’s er nog echter uitzien dan de echte. Echt verschrikkelijk als je het al helemaal Spaans benauwd krijgt van één simpele Fleischmann decal (cijfer 8).

Ik dwaal af. Rare auto’s dus. Voordat wij het goed en wel in de peiling hadden, reed de één met Scalextric (krr-krrrr-kr) rond, een ander nota bene met Carrera (grg-rrg-rgr) , een naam die wij eigenlijk niet uit kunnen spreken zonder een verschrikkelijke, alles afstraffende hoestbui te krijgen. Ondertussen gebeurde het wel. En wat je dan ziet is dit: het wordt steeds gekker!  Alphons P., die blij verrast was dat hij niet met zijn hele illegale handel Action-auto’s het clubhok was uitgedonderd, bestond het om met een VW-bus met caravan op de proppen te komen en de grootste Ninco-hater van Nederland, de heer JB Good, kocht zelfs een Renault Clio voor de rallycup en hij wekte bij ons de indruk dat hij met dat speelgoed  (godbetert door de vorige eigenaar ook nog eens verdomd goed geprepareerd) van NSR eigenlijk veel liever reed dan met een fatsoenlijke Slot.It. Waar nog eens bij komt dat die auto vóór nagellakbanden heeft waar je helemaal gek van wordt. Een rolkoffer is er heilig bij!

Nu hoeft niemand meteen in paniek te raken, want we moeten dit verschijnsel aan het eind van het jaar zien als de ongecontroleerde opmaat naar de Oliebollenrace. Niks geen gedoe met achteruitrijdende caravans, ook geen race volgens het principe ‘uit is uit’, maar een heerlijk ontspannen festijn waarvoor iedereen is uitgenodigd die langer dan drie minuten rechtop kan staan en een knijper kan vasthouden. De oudste deelnemer was 103. Nu denkt u dat ik een geintje maak, maar dat is niet zo. Wis en waarachtig niet! Ik noem dit feit namelijk vooral om aan te tonen deze sport, hoe ongelooflijk soms ook, de kinderschoenen echt is ontgroeid.

Zelf ben ik er nog niet helemaal uit. Tussen de laatste zakelijke dingetjes die een mens zoal moet doen voordat het Oudjaar is door, trok ik twee wagens (een andere benaming heb ik er niet voor) uit de mottenballen. Ooit namelijk kocht ik op Koninginnedag per ongeluk een Scalextric racebaan, helemaal compleet. Ik stond er net iets te lang peinzend naar te kijken, toen de verkoopster riep: “Vijf euro! Voor vijf mag je ‘m hebben!” Iedereen keek mij jaloers aan, zodat ik vond dat ik niet terug kon. De rest van de dag als een idioot met die stomme doos rondgesjouwd, zoals dat gaat. Nog een keer achteloos op een brug gezet, maar er riep meteen iemand: “Hé, je doos!” Nu, negen jaar later, de gele Promarkt Mercedes en de witte Mobil 1 Opel op de baan gezet. Fantastisch auto’s, niet vooruit te branden en slingeren als een oudwijf. Helemaal geschikt voor de oliebollenrace tegen de VW-bus met caravan en de rode vrachtwagen van de heer JB Good. Louis zal zijn begrafenisauto met kerstkrans op de motorkap wel weer inzetten en Evert heeft ongetwijfeld nog een onbekende Drentse dijenkletser bij de hand. Waar Markus mee komt, zullen we moeten afwachten, maar ik sluit een fourwheel Trabby niet uit. Of een Toyota Prius. Kortom, helemaal klaar voor 2018! Nog een paar oliebollenraces en we zijn allemaal met pensioen. Kunnen we mooi gaan biljarten en vissen! Beste wensen, beste lezer!

EU

Hein Tunnissen

EU

Wie weet het nog? Als je vroeger op de fiets naar België op vakantie ging, bijvoorbeeld naar het plaatsje Balen zoals ik deed, dan mocht je vooral niet vergeten een verloopstekker mee te nemen, want anders kwam je na twee weken terug met een babyface vol wegwaaiend schaamhaar. Was je zo dapper door te fietsen naar Lille, zoals ik deed, dan moest er weer een andere mogelijkheid zijn om het Franse stroomnetje te enteren. Godzijdank was Spanje voor mijn stalen Batavus te ver, want anders had je weer een ander dingetje nodig uit je ANWB-setje. De EU zou het allemaal gemakkelijker maken met standaardisering. Dat werd de blauwgrijze CEE-stekker die het eigenlijk nooit verder heeft geschopt dan Nederland en tot door Nederlanders gedreven campings in Frankrijk.

Deze volstrekte mislukking, want zo mogen we dit krachtige optreden wel noemen, raakt ook de slotcarracerij. Wederom als eenling is Nederland op eigen initiatief omgeschakeld van de banaanstekker anno 1922 naar de XLR-plug. De Duitsers met Siemens, BASF en Bayer in hun kielzog houden natuurlijk vast aan de simpele pinvoering omdat ze hun vlag in de gaten kunnen prikken. Als ik Duitser was, zou ik dat ook willen. Overal meteen en direct duidelijk maken dat het de Heimat betreft die aan het stuur zit. Enfin, ik heb vanwege de ligging van Musselkanaal, mijn nieuwe racebaan ook uitgerust met de contrabanaan, want persoonlijk heb ik niks tegen Duitsers en als er straks een paar komen aanwaaien, dan is een sip gezichtje wel het laatste wat je wilt.

Goed, maar wij te TE hebben de Zwitserse vlag als middelpunt en dus piekert Marcus Aurelius er niet over om naast de XLR-aansluitingen ook nog contrabananen te monteren. Ze brengen maar een verloopstekkertje mee, die oosterburen zal hij wel denken. Lastig is wel dat die standaardisering van de EU ook hier ontbreekt. Ik koop die prachtig vormgegeven oer solide roestvaststalen stekkers bij de BAX Music in Goes. Een enorm assortiment voor musici die uiteraard de ballen verstand van dit soort zaken hebben en daarom is het aan Bax Music om te zorgen dat alles in alles past. Omdat voor mij dat hele XLR-gedoe bijna een gelopen race is (digitaal Oxygen is direct draadloos communiceren met de slotcar), heb ik een hele mooie XLR-stekker gekocht voor mijn voorschakelapparaatje (CRI) tussen analoog en digitaal.

Nu blijkt dat deze hele mooie XLR-stekker niet helemaal lekker past in de aansluiting van track 3. Maar aangezien die stekker van RVS is en dus beresterk, is het gewoon een kwestie van effe doorduwen. Bleek dat ik het hele binnenwerk richting het tapijt douwde. En wat dan weer zo laf is: ik kreeg meteen de schuld! Het was mijn stekker die dit deed. Hou toch op zeg! Nu wel effe nadenken: in de drie andere past hij wel! Marcus heeft dus gewoon in een of andere goedkope Zwitserse koekoeksklokwinkel een paar van die plestic XLR-stopcontactjes à 50 rappen gekocht die gewoon niet aan NEN 7510 voldoen.

En dat kan ik bewijzen. Iedereen weet dat een CEE-stekker in een blauwgrijs CEE-stopcontact met enige geweld losgetrokken moet worden. De kans dat u beide voeten tegen de muur moet zetten, is aannemelijk. Zo ook de echte XLR-aansluitingen, want musici zijn allergisch voor ruisch, rumble, wow and flutter. Omdat het hun muziekje verstoort; dat kunt u zich wel voorstellen natuurlijk! Daarom zijn de XLR-aansluitingen zó precies passend gemaakt, dat je ze ook kaarsrecht in moet steken of moet loshalen. Dat laten die plestic ondingen gewoon niet toe. Dat heb ik met mijn precisie-aansluitmateriaal wel aangetoond.

Hieruit blijkt dus dat het niet alleen om een goed afgestelde slotcar gaat, maar ook om de ieniemienie details in de periferie. Het valt mij bijvoorbeeld op dat slotcarracers met een enorme boog om de geheimen van de elektriciteit, de eerste stap na XLR, lopen. Dat is nooit een gespreksonderwerp, terwijl nota bene het hele festijn toch daar begint. Iedereen vindt zich een hele held met vier sporen en evenzoveel power supplies (trafo – Noord-Nederland: travo). Maar niemand maakt zich druk om het gegeven dat zelfs de beste voeding een paar tienden daalt, als het autootje begint te rijden. Per trafo/travo kan dat fors schelen. Het is dus zomaar mogelijk dat uw club op track drie stelselmatig de beschikking heeft voor 11,6 volt, tegen baan 2 met 11,9 volt. Nee, daar wordt niet over nagedacht. Wij krabben overtuigd en zelfgenoegzaam de kleine spikkeltjes van de plestic velgjes om het best mogelijke resultaat te halen, maar we vergeten om onze stroomvoorziening per baan te normeren. Kwaad lullen over de EU is prima, maar kijk ook eens in je eigen onderbroek!  

Sportje

Hein Tunnissen

Sportje

Het Amazing Slotracing Clubforum op FB is besloten. Soms is dat erg prettig, om niet te zeggen gewenst, in andere gevallen is het een regelrechte handicap. Nu is het een gegeven dat Facebook vooral een platform is voor ouderen waarop zij zich binnen het virtuele geweld met stok en rollator staande kunnen houden, maar een feit is wel dat Facebook een geweldige discussie-mogelijkheid biedt, naast alle onzin. Ik noem Foodporn. Mensen die geen ruk te vertellen hebben, geen langere hartelijke zin dan ‘Gefeliciteerd’ kunnen schrijven en bij wijze van afwisseling dan maar in arren moede hun bordje bij de Wok fotograferen.

Nu moet ik mij haasten te schrijven dat op Amazing Slotracing Clubforum ook echt hele flauwe voorvalletjes worden verspreid die dan door de verschillende leden dan torenhoog worden opgeblazen met allerlei leuke, snaakse en ondeugende opmerkingen, die dan op hun beurt weer worden gevolgd door duimpjes, glimbekkken en andere woordeloze goedkeuringen. Er gaat wat tijd mee verloren om aan te tonen dat je de lolligste bent. Ik doe daar zelf om het hardst aan mee en ik moet bekennen dat het ook steeds leuker wordt naarmate je je kompanen beter kent. Zo hebben wij een bijzonder aimabel lid dat sterk doen denken aan één van de zeven dwergen: Grumpy. Precies zoals in het verhaal van Sneeuwwitje veranderde hij van een ietwat norse dwerg in een lieve meegaande metgezel, toen hij eenmaal een kus van de kleuter pin-up had gekregen. Dat moet bij ons nog gebeuren, maar de zorgen van Tineke, haar koekjes en haar snedige opmerkingen, hebben hem al helemaal ontdooid.

Het is nu deze man die dag en nacht iedereen helpt met adviezen over afstellingen, kortom het scherp tjoenen van een autootje. Deze pensionado heeft ook de zorgeloosheid van de jeugd, want hij denkt namelijk dat iedere innovatie meteen tot seconden verschil zal leiden en desnoods bedenkt hij er zelf de theorie bij. Dat leidt op Amazing Slotracing Clubforum tot interessante discussies en vooral duidelijke tegenstellingen. Ik put mij vooral uit in het stellen van vragen en het rondtoeteren van diepe argwaan jegens degenen die de markt van de slotcars in handen hebben. Ik bedoel NSR en Slot.It. Ik zou werkelijk een waardeloze journalist zijn als ik voetstoots aan zou nemen dat zij het beste met de slotcarracer voor hebben. Welnee! Het gaat om de poen. Wil je mee blijven doen als fabrikant, dat zal je moeten innoveren.

Zelf tuinde ik er onlangs met boter en suiker in. Van een zekere Bianca (ik heb eerder over haar geschreven) kocht ik een SW-Mosler van NSR. Nu heeft dit merk het bestaan om een volslagen achterhaald model (de Mosler dus) nog weer een keer op te poetsen met een nieuw chassis (Phase -8) met een frishelder groene kleur. In combinatie met de vlaflipgele carrosserie een prachtig beeld. Nu zit de meerwaarde niet in de kleur natuurlijk, hoewel enige aandacht voor het milieu ook nooit weg is, maar in de stijfheid van het geheel. Die schijnt van een nog nooit eerder niveau te zijn. In combinatie met een harde gladde baan zoals te TE, een werelduitvinding! Records sneuvelen per half uur en aan het eind van de avond zeker drie seconden gewonnen op een snel rondje van 7,562 seconden. Kijk, now we’re talking! Helaas, je merkt er geen ruk van! Maar verkocht is verkocht!

Ter voorkoming van ruzie dan maar meteen een soortgelijk gevalletje van Slot.It boven water getoverd, op dit moment de topic van ons clubforum. Een nog jong en dus bijzonder kritisch lid van onze club zette vraagtekens achter het nut van de zes schroeven waarmee Slot.It sinds een paar jaar zijn allerbeste motormounts uitrust. Ik ben de tel kwijtgeraakt om welke EVO het nu weer gaat, maar het ligt ergens tussen zes en tien. Laten we het daar maar op houden. Criticaster zegt: Waarom beter als de motormount nog minder bewegingsvrijheid krijgt? Reden de vierschroevers dan zo slecht? Enfin, de rapen waren gaar, want de goedgelovigen die zelfs bij Sinterklaas speciaal om dit soort motormounts bedelen, klommen direct in de pen om de techniek met vlammenwerpers en klewang te verdedigen. Aan mij natuurlijk weer de ondankbare taak om de verhitte discussie wat af te koelen met enige sarcastische opmerkingen.

Daartoe heb ik het hele handwerkboek voor de Slotcarracer van JeeWee van Capelleveen uit mijn hoofd geleerd, zodat ik overal direct met feiten op in kan springen of als een schriftgeleerde kan verwijzen naar een bepaalde pagina, cq hoofdstuk waarin de bedoelde paragraaf met de gewraakte alinea zich bevindt. Maar enige hulp kan ik daarbij wel gebruiken. Waarom niet in het openbaar de Italiaanse rovers bestreden? Van beslotenheid wordt niemand een steekje wijzer. Daarbij: dan kunt u nog eens lachen om uw sportje! 

Slop

Hein Tunnissen

Slop

Nieuw elan, zo mag je het wel noemen! Onze club raakte een beetje in het slop. Het was allemaal een beetje modderig rond onze racetafel en er viel soms wel eens een onvertogen woord. Meestal betrof dat het acteren van een dienstknecht langs de baan die stond te suffen en als de beste man al helemaal geen blaam trof, dan kreeg hij door de opgelopen spanning toch de volle laag. Verklaarbaar is dat natuurlijk wel, want de coureurs die stijf staan van de adrenaline en andere masculine stoffen kunnen maar weinig van anderen verdragen als zij zich richten op het leveren van een topprestatie.

Wat dan wel opvalt is, dat het snel van kwaad tot erger gaat. Zo besloot Marcus Aurelius al enige maanden geleden dat hij niet meer mee zou rijden, aangezien er rond het huis en ook bedrijfsmatig te veel te doen was. Dit gaat een paar maanden duren jongens! Wij waren niet direct verontrust, want met zijn drietjes (zeg maar: de harde kern!) hadden wij elk een baan zonder daarover ruzie te hoeven maken en het kon ons dan ook geen ene pindabal schelen dat de tijdmeting van één van de tracks niet werkte. Reden we daar toch gewoon niet op!

Kwam er allengs weer een akkevietje bij. De schoenkwestie. Aangespoord door anderen flikkeren wij alle originele schoenen van NSR, Slot.IT, Ninco en zeker die van Fly meteen in de prullenbak om een kiel van Scaleauto te monteren. In de wijde omtrek rond TE geen rooie schoen meer te krijgen. Maar wat bleek? Sommige rooie schoenen zijn te bleek en dat pikt de tijdmeting niet. Die moet je dus - en dat weten we sinds kort - met een Permanent Marker zwart verven. Want anders gebeuren er de gekste dingen. Voorbeeldje. Alphons P. die godsgruwelijk knetterhard kan rijden met de meest lawaaierige bakken ooit, had zijn momentum niet en vloog keer op keer uit de bocht. De inspanningen van de dienstdoende baanknecht ten spijt, raakte hij in een rap tempo ver achterop en ik wil het hier niet al te pijnlijk maken, maar dit ging dus echt om rondes!

Met nog dertig seconden te gaan, stond Alphons op plus zes of zeven. Waarmee dus gek genoeg de achterstand wordt aangeduid. Zegt die tuthola nadat de laatste seconde was weggetikt, ‘Alphons von den Mehrendonck hat gewonnen und ist der Sieger!’ Sommigen onder ons, waaronder ik, lagen meteen flauw van het lachen, maar er waren er ook onder ons (we waren met zijn drietjes, geloof ik) die dat helemaal geen goede grap vonden. Daar was ook wel wat voor te zeggen, maar als Witz was de situatie best te pruimen. Knagend puntje was echter de foto van het scorebord die volgens de regels op Facebook moet worden gepubliceerd. “Ja, ho, hee! Dat had je gedacht! Dat gaat niet gebeuren. Echt nie!”

Ruzietje. Lekker koekje op de zere plek gelegd. Kwam weer goed, maar het begon onderhand toch allemaal een beetje door te tellen. En toen kwam Louis. En daarmee lag het wedstrijdprobleem riant op tafel. En nog weer wat later stonden er ineens twee nieuwe mannen op de stoep, nog afgezien van Paul die soms als een Phoenix weer op het oude nest neerstrijkt. In dat soort situaties moet de boel dus werken. Technisch oké zijn.

Omdat wij uiteindelijk toch allemaal zeer volwassen en dus zeer verstandige en reële mannen zijn, besloten wij tot een ledenvergadering, waarin aan de hand van een agenda de boel flink werd opgeschud. Baan repareren, buiten roken, wedstrijdreglement maken, raceagenda met F1, tweede clubavond, voorbeschouwing 2018, oliebollenrace en de kwestie van de rooie schoen natuurlijk. Over die oliebollenrace zijn we op de Amazing Slotracing Clubforum-pagina op Facebook nog flink aan het discussiëren, maar daar zullen we binnenkort wel uit zijn, want het is al gauw 29 december, de dag van de waarheid.

Meteen na die toch wel ietwat roerige ledenvergadering, toog Markus Goetz aan het werk (“De bouw van het appartement moet maar even wachten!”) om de onwillige sensoren van baan één aan te pakken. Een uitermate lastig en tijdrovend karweitje, waaronder het bestellen. Want je hebt van die websites die alles op voorraad hebben, totdat je moet afrekenen. Levertijd volgend jaar! Rot toch op! Onze club staat op het spel! Tineke naar Assen gestuurd in de Audi (VVVRRoeeeeemmmmmmm!) en dus alles op pootjes terecht gekomen. Met nieuwe leden, alles werkend, en alles in Ordnung is er nog één dingetje dat opgelost moet worden. Dikke buiken die het uitzicht v.l.n.r. belemmeren. Oplossingen gaarne insturen naar Amazing Slotcar Racing op Facebook. 

Wereldvent

Hein Tunnissen

Wereldvent

Op het grootste reclamebillboard van de slotcarracerij, Slotforum International, heb ik de firma Slot.It een keer de oren gewassen met een gratis communicatieadvies. Niet de directeur moet zich bezighouden met de beantwoording van de vragen van wanhopige slotracers, maar iemand die daarvoor is aangesteld. De directeur moet vooral beleid ontwikkelen om betere producten te leveren. Het ging toen om de kwestie van de koplampen en achterlichten. Een ieniemienie printje kun je aansluiten op de digitale chip voor het systeem Slot.It Oxygen. Helaas klein vergissinkje: in de beschrijving werden 12 en 5 volt door elkaar gehaald, met het grote risico dat de chip het loodje zou leggen. Exit Oxygen!

Ik schreef toen zoiets als: de directeur moet niet tijdens de regenbui het dak opkruipen om de lekkage te herstellen, maar hij moet gewoon een gekwalificeerd bedrijf bellen om dat te laten doen. De boodschap kwam wel aan, maar de meeste slotcarracers zijn zo onwaarschijnlijk dolverliefd op Maurizio Ferrari, dat mij die kritiek niet in dank werd afgenomen. En nog minder de toonaard waarin ik dit schreef.

Maar wat schetst mijn verbazing? Er zit iemand in Reggio Emilia die heel rustig overspannen slotcarracers opvangt, te woord staat en adviseert. Eén van de meest grappige dingen daarbij is het gebruik van Windows 10 (600 miljoen pc’s, aldus Microsoft) in combinatie met de software van Slot.It die net Windows XP Home is ontgroeid. Met Windows 7 Ultimate gaat het dan nog wel, maar met Home Premium ga je al snel omzien naar een nieuwe vrijetijdsbesteding. Om nog maar te zwijgen over het aan de praat krijgen van drivers voor de Live Timing Box of de Dongle die je in een USB-bus moet steken. Win 10 accepteert namelijk alleen drivers die door Microsoft gecertificeerd zijn. Op de het Forum lees ik allemaal reacties van vooral Amerikanen die zich gewoon niet kunnen voorstellen dat er nog iemand met Windows 7 werkt. Als zij zich al kunnen herinneren dat dit programma ooit ook op hun pc stond.

Galileo Engineering, het moederbedrijf van Slot.It, is niet bang en al helemaal niet voor die Amerikanen of Microsoft. Ze hebben dus een (legaal!) trucje om de certificaat-sores te omzeilen. Staat ergens verstopt in een handleiding, die niemand leest. De Windows 10-gebruiker is echter simpel. USB? Hoppa, insteken! Wat kan er moeilijker zijn? Over de rampen die zich dan voltrekken, lees je alles op dat Forum, waarbij ik eerlijk moet bekennen dat de meeste slotracers in geschrifte veel beleefder blijven dan ik. Mijn aanpak leidde er wel toe dat ik op mijn korzelige vraag direct antwoord kreeg van direttore. Hij zou het ook ontzettend prettig vinden om een paar mensen te hebben die de wereld zouden kunnen helpen. Want zo moet je dit wel zien: dit gaat niet om de klantenservicedesk van Blokker in Zutphen, hè?

Omdat ik mezelf dapper voorhoud dat ik een technisch genie ben, experimenteer ik er vrolijk oplos. Een consequentie is dat dingen soms niet werken. Tegen die tijd ben ik helemaal in mijn element en nopjes: niks mooiers dan probleemoplossing. Zo reed ik op een goede vrijdag (onze clubdag) nog maar weer eens met in mijn Slot.It-regelaar de high current cartridge, waar ik eerst gruwelijk veel problemen mee had. Zelfs een Daffodil 33 zonder motor hield ik niet in de gleuf. Om te beginnen ontdekte ik dat de high current minimaal 10 A nodig heeft om behoorlijk te werken. Ten tweede ontdekte ik dat de home cartridge veel verfijnder reageert als het amperage pakweg op 5 of 6 blijft steken. Hoe dan ook, het was clubavond, en ik had in de kop dat ik er die avond eens lekker tegenaan zou gaan. Bij de eerste de beste bocht ging het op het nippertje goed. Op twee wielen door de bocht door de tunnel. “Ietsje kalmer, Teun!”, zeide ik tot mijzelf. Maar een paar angstige rondjes later wist ik: NUL REM! Daarmee viel niet te rijden.

Thuisgekomen rende ik meteen naar mijn eigen baantje en schakelde ik de zwaarste power supply in die ik daar heb. (25 A - thuisbaantje, hè?) Helemaal niks, nul rem! Ik voorzag een lange zaterdag, want dit was toch wel heel erg raar. Na een verkwikkende nachtrust startte ik de testdag. Na een uurtje prutsen, meten en wat rekenwerk, mailde ik Slot.IT:

DOET HET NIET!

Dear Hein, from my understanding, the electronic components of the cartridge which acts the brake action is broken. We can repair it, please return the cartridge to us directly or through your shop/dealer.

Kind regards, Cristian Anceschi.

Onthoud die naam! Wereldvent!