Kist

Hein Tunnissen

Kist

Sinds wij van Amazingslotcarracing iedere clubavond een Mosler-wedstrijd rijden (4 heats) en sinds kort zelfs afsluiten met een tweede wedstrijd in de Group C-klasse, heb ik eigenlijk weinig tijd meer om tijdens zo’n clubavond wat te sleutelen en te testen. Je bent eigenlijk vooral druk bezig met de auto die je in de wedstrijd wilt gooien, met het verkennen van de baan en de WD-40 film daarop, het schoonmaken van de bandjes en het invetten van de tandwieltjes met kranenvet dat je bij Gamma in een tubetje kocht. Zo druk als een baasje dus.

De kwestie is nu dat je na arriveren, als altijd meteen een kop koffie krijgt aangereikt, wat bijkletst over de gruwelijkheden van die week (Vier dagen in de file gestaan!; bandjes besteld, zijn er nog niet! Etc.) en dan als een idioot aan het werk moet. In de kist zit dan gewoontegetrouw allerlei zooi waar je helemaal niets aan hebt. Zoals bijvoorbeeld een leuke, bijzonder grappige Renault Clio met ING-livery van NSR waar behalve nieuwe sponsbandjes ook hoognodig nieuwe braids onder gezet moeten worden. Alles bij elkaar een karweitje van niks, maar toch heb je er de tijd niet voor. Dus reist die Clio al een maand of vier doelloos heen en weer. Rijd ik er dan in een onbewaakt ogenblik een stukje mee, dan weet ik meteen: Tja, daar moet hoognodig wat aan gebeuren! Wat ook niet echt bevorderlijk is voor een goed humeur, omdat ik me alweer iets ga voornemen wat ik niet ga waarmaken.

Dus daar heb ik over nagedacht en wat op gevonden. Dankzij de Tomtom, de crisis en Marktplaats kun je tegenwoordig 24/7 alles kopen en dankzij internet kun je idem dito alles vinden. Heerlijk! Mijn plan: ik koop voor mijn racekist een stel extra bakjes en dan wissel ik de inhoud van mijn kist al naargelang het programma van de avond. Dit systeem is van absolute wereldklasse en goed voor een patentje of drie. Nu nog die bakjes vinden. En dat viel niet mee. Want die Zwitserse kaasboer die zich fabrikant van de PolyDesign waant, ligt meestal op een Alpenwei (Alm) naar paarse koetjesrepen te kijken en is zelfs met Google niet te vinden. Ze horen ook niet bij de EU, wist mijn vrouw! Ach, tuurlijk!

Evenwel, door te volharden vond ik wel wat en tot mijn geluk redelijk dichtbij in Muntendam. Stonden een beetje verstopt op een website voor modelbouwauto’s. Jaja, en dáár kunnen wij nog wat van leren. Een instapmodelletje kost circa €2.300,- en dan zit er (voor zover ik begreep) nog geen dekseltje op! Allemachtig, dat is een dure hobby! Ik had tijd zat om wat rond te kijken want het duurde een paar dagen voordat de eigenaar van de webwinkel in de peiling had dat er mail in zijn busje was gevallen. Lang verhaal kort: dankzij de Tomtom stond ik niet lang daarna in een of andere wijk waar ik zonder Tomtom nooit meer was uitgekomen. Aardige vrouw, afrekenen aan de deur en zij wenste mij veel plezier met mijn bakjes. Attent!

Thuisgekomen duurde het nog even voordat ik tijd had om een nieuw indelingsplan voor mijn kist te maken en toen bleek wel dat het ontzettend lastig is te beslissen wat er absoluut mee moet, wat eventueel thuis kan blijven en wat echt overbodig is tijdens zo’n clubavond. Nu heb ik zo’n kabelset met twee dikke geïsoleerde pennen waarmee je tot 450 Volt wisselspanning kunt meten en die niet terugdeinst voor een stroomsterkte van 65 Ampère. Die zou wel thuis kunnen blijven, overwoog ik. Maar de rest? Soldeerbout, compressor, inklapbaar bankschroefje, blikschaar en lekker bolhamertje voor het uitkloppen van lood; je kunt het allemaal nodig hebben. Zo zag ik in de kist van een collega een vibrator liggen. Ik fronste even voorzichtig, maar hij had het gezien: “Doet het niet. Moet ik nog repareren!” Net als de Clio dus; ik begreep het onmiddellijk!

Uiteindelijk maakte ik een indeling naar wedstrijden. Ik spiekte voor dit idee een beetje bij de kist van Alphons P. die heel goed in kiezen en indelen is. Zo legt hij bijvoorbeeld op Facebook uitgebreid verantwoording af als hij een Classic Cup-race gaat bezoeken. Drie stuks gaan mee, niet meer. Juist voor de wedstrijd beslist hij welke auto het beste bij zijn techniek en tactiek van die dag past. Zitten er snelle racers bij, dan kiest hij meteen voor een andere klasse waarin hij wel kans maakt. En vergis je niet: deze man kan heel hard rijden. Maar hij houdt ook van zijn auto’s en dat is volstrekt belachelijk als je gaat racen.

De nieuwe bakjes die ik heb gekocht zijn dan ook niet crèmekleurig zoals de originele, maar zwartgrijs zodat de begrafenisstemming er al goed inzit als ik mij naar het clubhuis begeef. Mogelijk zal een wedstrijdauto niet meer huiswaarts keren. Het leven is nu eenmaal kiezen; de doodskist of de gladiolen!