Joshua

Hein Tunnissen

Joshua
Weinig raceclubs in Nederland hebben wat wij te TE bij Amazingslotcarracing hebben. Een onbezoldigde monteur voor de complete racebaan met aanverwante technische zaken, als daar zijn de monitoren, de sensoren voor start-finish én het aftanken van de auto’s tijdens wedstrijden, de laptop en de hele elektrieke mikmak onder die echte mannenwereld. Hij heeft zelfs een mening over de verf waarmee de baan is afgewerkt, over de plaatsen waarop de baan wellicht aangepast moet worden omdat de praktijk aantoont dat het ontwerp (niet van hem!) in eerste aanleg toch niet helemaal jofel is en die –mind you!- verder geen enkele belangstelling voor het racen zelf heeft. Helemaal niet! Ik zeg dan: Ideaal!
‘t Klassieke beeld is dat degenen die zich een raceplek langs de track hebben veroverd, op slag van zessen geen enkel technisch inzicht meer hebben du moment er zich een storing voordoet. En dat kan altijd en overal gebeuren. Ze gaan zich nog liever tien minuten kapot staan te vervelen, dan dat zij hun plaatsje opgeven. Stel je voor! Zo meteen staat er een ander aan baan drie! Ze putten zich dan ook luidkeels uit over hun eigen dommigheid: geen verstand van, nooit wat van begrepen, veel te ingewikkeld!
Dit soort drama komt te TE niet voor. Wij roepen gewoon ‘Monteur!’ zoals ze in het leger Medic!, roepen en zie, daar komt hij al aangevlogen! Als het er naar uit ziet dat het even gaat duren, dan leggen wij rustig onze regelaars in het aflegbakje en besluiten met de armen om elkaars schouders even lekker een bakkie te gaan doen. Meestal heeft er dan wel iemand een hilarisch filmpje bij de hand. De crashes van Michael Schumacher op YouTube bijvoorbeeld, zijn qua intermezzo enorm populair. Die vent heeft wat auto’s naar de verdoemenis gereden, zeg! Niet te kort! Ondertussen werkt onze monteur straf door om de problemen op te lossen. Vaak is het een enkel los contactje dat hij dan even provisorisch vastzet om ons niet langer dan strikt noodzakelijk te hinderen.
Zijn teruglopen naar de bar is vergelijkbaar met het wegrijden van de Safetycar. Als de bliksem schiet iedereen terug in positie en het racen kan weer een aanvang nemen.  Een enkeling (meestal ben ik dat) roept nog: Bedankt Joshua!, maar echt nodig is dat niet want hij zit al weer op zijn Smartphone naar andere dingen te zoeken die onze club nog grootser kunnen maken.
Het vreemde is nu dat hij van huis uit kok is en feitelijk helemaal niks met slotcarracen heeft. En al zeker niet aangeboren zoals Marcus en ik. Wij vermoeden daarom dat diepe ergernis hem ertoe heeft aangezet zich met ons te gaan bemoeien. Tegen zoveel stommiteit is niemand bestand. En hij zeker niet, want als je naam Joshua is, dan krijg je veel op je schouders en kun je een bedankje gevoeglijk vergeten. God redt, je zult maar zo heten!
Tussen de bedrijven door zijn wij dan nog bezig met een straffe uitbreiding van ons clublokaal en de bouw van nog minstens twee minstens zo indrukwekkende banen. Stuurt God redt daarom op een ochtend een appje naar Marcus. Maar die had andere dingen aan zijn hoofd dan de bedavonturen zijn schoonzoon in spé, zodat het appje even bleef liggen. Bleek dus om een advertentie te gaan op een Facebook-pagina Slotcar-Flohmarkt, waarin een complete houten viersporenbaan werd aangeboden voor minder dan 300 euro. Wel zelf afbreken. In de buurt van Bottrop en dat is voor degenen die woonachtig zijn rond TE gevoelsmatig minder ver dan Zwolle.
Wij waren dus te laat. De verkoper liet ons nog een paar dagen bungelen (Misschien gaat het niet door), maar toen besloot hij toch ons te verwittigen dat de baan definitief was verkocht, terwijl Markus nota bene met een laatste wanhoopspoging boven de vraagprijs had geboden, maar ook dat mocht niet baten.
Wij zijn niet van die types die dan Godsliederlijk gaan vloeken om onze teleurstelling een plekje te geven, hoewel deze wel heel erg hard aankwam. We hadden bij wijze van spreken de vrachtwagen al geregeld en de taken onderling zó verdeeld dat wij snel en efficiënt voor een flutbedrag ons clubhuis konden uitbreiden met een fantastische baan, Made in Germany.
Helaas, ditmaal redde God het niet! En wij dus ook niet!