Boerenjongens

Hein Tunnissen

Boerenjongens
Omdat wij van Amazingslotcarracing te TE ook maar eenvoudige boerenjongens zijn, is het niet verwonderlijk dat het aankleden van de racebaan ons niet zo boeit. Net zoals wij wel begrip hebben voor die randfiguren van onze hobby die vooral verzamelen voor de vitrine, zo kunnen wij ook wel een oogje dichtknijpen voor de Barbie-liefhebbers onder ons die de baan vooral graag aankleden met quasi realistische bouwwerkjes en uit het leven gegrepen tafereeltjes. Ik herinner me van een onverwacht internetbezoekje een ijscokar met likkende toeristen daaromheen, een zwembad met vrolijk plonzende meisjes in – hoe vreemd – badpak! Of zelfs een complete pitstraat met pitboxen waarvan zelfs de wanden tot in de finesses waren afgewerkt: brandblussertje, rode gereedschapskar met 12 laden, olievaten etc. Prachtig natuurlijk en bijzonder knap gemaakt, maar wij vinden het helemaal niks.
Wij zijn  meer van oerend hard en dan gaat het natuurlijk ook wel eens mis. Vitrineknapen krijgen daar hartritmestoornissen van en sommige beginnen zelfs onder het dagelijks werk spontaan te huilen van pure emotie. Wij hebben dat vooral als we niet meer kunnen scheuren. Laatst hadden wij zo een ernstig akkevietje op baan drie en niet veel later ook op baan vier. Op de drie stak ineens een soort takkenbos van kopertape de lucht in. De tape was door het verschrikkelijke gerag in de Benchbocht vele malen getordeerd en tenslotte door de voorbijrazende & gripzoekende banden als een kunstwerk omhoog gezet. Het geheel leek nog het meeste op de kunst (1,5 procent beeldende kunstregeling) voor het politiebureau Van Leijenberghlaan in Amsterdam, hoewel dat is opgetrokken uit Cortenstaal. Een soortgelijke staalplastiek van Gerard Walraeven zagen wij kort daarna opduiken op de vier in de Elleboogjesmacaronibocht. De situatie was meteen zo kritiek dat de bolides helemaal stilvielen en dat een nooduitruk voor reparatie onvermijdelijk was.
Terwijl Marcus druk bezig was en daarbij behoorlijk gehinderd werd door verkeer op de niet met een rood kruis afgezette banen één en twee, zaten de overige leden van de club maar wat in hun neus te peuteren. Nu hadden wij natuurlijk een boom op kunnen zetten over een wat meer tot de verbeelding sprekende aankleding van ons circuit, maar dat gebeurde niet. Daarentegen ontrolden wij fluks een plan om onze geplaagde baan geheel opnieuw te gaan tapen. Stap 1: een groot blik remmenreiniger aanschaffen voor de best denkbare schoonmaakbeurt van de baan zodat de nieuwe tape zich optimaal zou verlijmen met de MDF-ondergrond, omdat MDF, ik verklap nu een geheim, staat of valt met ontvetten. Wat je ook wilt doen met dat kunsthout: begin altijd met grondig ontvetten anders wordt het niks. Stap 2: inventariseren hoeveel tape nog op voorraad in de magazijnen, stap 3: een geschikte dag plannen in de respectievelijke Outlook-agenda’s, stap 4: de plakploeg definitief samenstellen.
Wij zijn dan wel niet van de Barbies, maar samen een klusje aanpakken is ons wel toevertrouwd. Biertje onder handbereik en stug doorschrapen om die vermaledijde sleetse tape eraf te krijgen zonder onze hele baan langs het slot om zeep te helpen. Ik voorspel een diepe stilte tijdens die noeste arbeid, af en toe wat gegrom als een beitel of mes door een vinger schiet. Aan het eind van de dag eensgezinde opluchting als onze bolides weer pijlsnel uit de bocht vliegen. Gottegotgot, wat mooi hè? Met een bewonderend schouderklopje krijgt de eigenaar zijn brokstukken aangereikt. Bedankt! Mooie actie! Weergaloos! Dat zien we niet vaak!
In de hallucinerende dampen van de secondenlijm beleeft de coureur zijn finest hour opnieuw. Zeker en vast!