Voorvaderen

Hein Tunnissen

Voorvaderen

De verovering van de huiskamer door de tapijttegel had natuurlijk de doorsnee tapijtracer aan het denken moeten zetten, maar dat is voor zover wij konden nagaan niet gebeurd. De situatie is helder: Vader Jos speelt met de racebaan van zijn zoon Max, totdat de moeder binnenkomt. Zij knipt hard met onverbiddelijk met haar vingers en roept net iets te schel: “Opruimen, want ik ga de soep opscheppen!” Onze voorvaderen deden dat braaf, want anders na de zondagse soep geen seks natuurlijk!

Het was een ander tijdperk en het heeft de slotcarracerij geen goed gedaan. Er waren bijvoorbeeld veel quasi-technische voorvaderen die bij Philips werkten. Ik weet dit omdat ik ooit bij wijze van vakantiebaantje bij dochter Gründig werd aangesteld als producttester. Omdat ik een verwoed elektronicus was, verwachtte ik er veel van. De test bestond uit het op een werkbank laten ploffen van radiocassettespelers. Op achtereenvolgens drie verschillende zijden. Daarna de stekker in het stopcontact. De meeste spelers kwamen moeiteloos door deze test.

Na drie weken bam-bam-bam was ik behoorlijk mat en dus begrijp ik wel dat de racevoorvaderen geen zin meer hadden op zondagmiddag iets te verzinnen voor die racebaan, laat staan dat zij de knippende vingers van die vrouw in schort durfden te weerstaan. Jammer, want een baandeel recht (nou ja!) van Ninco heeft precies de lengte van een tapijttegel! Zij hadden dus zo maar die baan in de vloer kunnen doen verzinken. Heden ten dage kan dat ook met laminaat. Wij hebben toevallig zo’n zelfbouwvloer waarbij de breedte van één Fleischmann deel 3100 niet alleen exact de breedte heeft van zo’n strook nepvloer, maar ook de dikte! Het kostte  mij minder dan een uurtje om met een bovenfrees van Bosch de bochten uit te pielen in onze L-vormige woonkamer. Volgens mijn Max, die door ons meestal Rick wordt genoemd, is het net de Hockenheimring.

Het grappige is nu dat moeder met schort het ontzettend leuk vindt, zo’n indoorbaantje^*). Ze doet er wat badinerend over, maar het is even zo vrolijk 46 strekkende meter, zodat het op schaal ook in die zin aardig overeenstemt met de Duitse racebaan. Je moet dus inventief zijn en ballen hebben. Heren, wees toch niet zo bang voor je vrouw!

Die inventiviteit gold ook een beetje voor die baandelen. Voor Amazingslotcarracing bijvoorbeeld, ben ik de baan van SRC De Bunker aan het naäpen. Maar na 40-50 jaar zijn die baandelen wel wat aangetast door een roetige aanslag en soms zelfs wat roest. Nu kreeg ik van Ralph, een allervriendelijkste verkoper in Alkmaar, een Handleiding ‘Baandelen poetsen’. De allergruwelijkste tip vond ik nog wel het opwrijven van de staven met zo’n grijs Reinigingsblokje van Prorail. Hachelijk! Maar afgezien daarvan, ik vrees dat ik gewoon niet lang genoeg meer leef om het op die manier voor elkaar te krijgen!! Een viersporenbaan is pakweg viermaal 45 meter en ik ben Gekke Gerrit niet! Wat te doen?

In mijn schuur vond ik een plestik afvalbak van Curver. Vervolgens reed ik met mijn kleine Max naar de Aldi, waar ons slimme ventje 5 liter-jerrycans met schoonmaakazijn ontdekte. We kochten er vijf. Kosten 7,50 euro. Daarna snorden wij door naar Brezan alwaar wij in het schap Commandant 3 vonden. Drie knaken! In de afvalbak passen 36 baandelen 3100 en die laat ik daar een nachtje weken. De volgende ochtend poets ik de blubber met een schuursponsje (Action, 10 stuks, € 0,15) en een likje Commandant 3 weg. Als sneeuw voor de zon. Vervolgens met schoon water afspoelen, afdrogen met een badstof handdoek en wat opwrijven, zoals het poleren van glazen. Niet met de hand natuurlijk, maar met behulp van de oude boenmachine Fam 1300 die ik kennelijk daartoe heb bewaard. Tot slot wrijf ik verliefd de boel nog een beetje na met een mooie witte katoenen lap, gedrenkt in WD40. Als nieuw! Een nadeel is er wel: die kinderachtige witte streepjes die Fleischmann op het wegdek heeft aangebracht, zijn niet tegen dit geweld opgewassen: markering ontbreekt!

Conclusie: die hele slotcarracerij is een verstoft sprookje uit een ver verleden. De wereld zag er toen volstrekt anders uit; er zelfs was nog nauwelijks televisie. Tegen de tijd dat die kwam, inclusief beelden van een bijna verongelukte Niki Lauda, begreep iedereen wel dat het een heel tam tijdverdrijf was. Kortom, we moeten meer met onze tijd meegaan. Alle moderne middelen inzetten en vooral het besef tot ons laten doordringen dat het een hele technische sport is voor inventieve mannen die zich niet met een vingerknip laten inpakken. Weg met de voorvaderen!

*) Onze robotstofzuiger houdt ook de baan prachtig schoon! Toets-memo-F1!