Weerkommen!

Hein Tunnissen

Weerkommen!

Onze clubavonden laten zich gemakkelijk uittekenen. Na half acht begint het gedruppel en rond acht uur is iedereen wel binnen. Kopje koffie erbij, sigaretje, sjekkie, koekie en gewoon effe bijkletsen. Soms praten we over meer familiaire zaken, dan weer over de beursprijzen van de banden van slotcars, het voordeel van gegoten aluvelgen ten opzichte van plesctic wieltjes etc. We zijn net een stelletje wijven; er is altijd wel wat om over te hannesen.

Totdat iemand vraagt: doen we nog wat? Half minuutje later staan vier clubleden aan de tafel vastgeklikt en als er dan een Ninco tussen rijdt, gaat het gehannes gewoon verder over die gruwelijke lawaaibak. Nincoman trekt zich daar overigens niets van aan omdat hij aller ogen op zich gericht weet. Lekker doorstuiteren met die Slot-It, roep je dan of je vraagt beleefd langs de neus weg of die Slot-It eerst niet veel harder ging. Daarbij wijzend op je eigen autootje: Vroeger hield ik je echt niet bij met dit ding. Hoe snerender over je eigen vehiekeltje, hoe denigrerender het overkomt.

Zijn wij dan zo vervelend naar elkaar? Nee, natuurlijk niet! Maar wij beseffen heus wel dat psychologie alles is als het om slotcarracen gaat. Het is dus de kunst om je tegenstander naast de baan te krijgen omdat ie zijn koppie er niet meer bij kan houden. Hoe cooler, hoe sneller je gaat en hierbij laat ik de technische aspecten maar even buiten beschouwing. Krijg je de zenuwe, dan kun je het shaken. Van pure onkunde ga je nog harder rijden met als gevolg dan je niet één bocht nog behoorlijk aansnijdt, zodat het van kwaad tot erger gaat.

Dergelijke mentale dreunen kunnen iemand zelfs na weken trainen, maanden achteruit gooien. Daarmee komen we bij de derde stap in onze clubavond. Even een glaasje drinken aan de lange pittafel om terug te keren naar de vereiste koelbloedige houding, waarmee je binnen een honderdste van een seconde beslist over remmen of gasgeven. Zag je vroeger op vrachtwagens nogal eens de sticker ‘Bij twijfel niet inhalen’, diezelfde twijfel is langs de baan funest. Vandaar dat even afkicken een goede zaak is.

Dan volgt het racemoment. We kiezen voor honderd rondes, voor een tijdspanne van een kwartier of voor uit is uit. Voor sommigen betekent dat systeem dat zij alweer heel snel achter de pitmuur staan. Niet omdat zij niet kunnen racen, maar gewoon omdat de bovenkamer wat te veel vibreert. Die races zijn altijd super spannend om die huisvrouwen-term nog maar eens te gebruiken. Absoluut, in RTL-taal.

Meestal eindigt de wedstrijd onverwacht omdat de software het af laat weten. Het kan zijn dat het hele programma bevriest (not responding), de tijd stil valt of de rondenteller de geest geeft. Lachend om zoveel idiote techniek, gaan wij dan maar even wat drinken. Je zou dat ook de huldiging kunnen nomen, maar de winnaar hoeft niet op een schavotje te klimmen. Het is dan soms al bij elven. Andere clubs doen dan het licht uit, maar bij Amazingslotcarracing begint het dan pas. Eén of twee leden racen onverstoorbaar verder of er geen avondklok bestaat, andere leden bespreken een technisch probleem.

Laatst hadden wij zo onze twee vrienden uit Delfzijl (buurman & buurman) over de vloer. Halverwege de avond bleek dat zij elkaar onderweg bezworen hadden om klokslag 23.30 uur te vertrekken. Dat moest en zou. Ze hadden kennelijk geen zin om, zoals eerder was gebeurd, omstreeks half twee nog eens terug te kachelen naar de monding van de Eems. Uit piëteit zijn wij toen ook maar wat eerder gestopt.

Weerkommen, jongens!