Hein Tunnissen |
Kist
Sinds wij van Amazingslotcarracing iedere clubavond een
Mosler-wedstrijd rijden (4 heats) en sinds kort zelfs afsluiten met een tweede
wedstrijd in de Group C-klasse, heb ik eigenlijk weinig tijd meer om tijdens
zo’n clubavond wat te sleutelen en te testen. Je bent eigenlijk vooral druk
bezig met de auto die je in de wedstrijd wilt gooien, met het verkennen van de
baan en de WD-40 film daarop, het schoonmaken van de bandjes en het invetten
van de tandwieltjes met kranenvet dat je bij Gamma in een tubetje kocht. Zo
druk als een baasje dus.
De kwestie is nu dat je na arriveren, als altijd meteen een
kop koffie krijgt aangereikt, wat bijkletst over de gruwelijkheden van die week
(Vier dagen in de file gestaan!; bandjes besteld, zijn er nog niet! Etc.) en dan
als een idioot aan het werk moet. In de kist zit dan gewoontegetrouw allerlei
zooi waar je helemaal niets aan hebt. Zoals bijvoorbeeld een leuke, bijzonder
grappige Renault Clio met ING-livery van NSR waar behalve nieuwe sponsbandjes
ook hoognodig nieuwe braids onder gezet moeten worden. Alles bij elkaar een
karweitje van niks, maar toch heb je er de tijd niet voor. Dus reist die Clio
al een maand of vier doelloos heen en weer. Rijd ik er dan in een onbewaakt
ogenblik een stukje mee, dan weet ik meteen: Tja, daar moet hoognodig wat aan
gebeuren! Wat ook niet echt bevorderlijk is voor een goed humeur, omdat ik me
alweer iets ga voornemen wat ik niet ga waarmaken.
Dus daar heb ik over nagedacht en wat op gevonden. Dankzij
de Tomtom, de crisis en Marktplaats kun je tegenwoordig 24/7 alles kopen en
dankzij internet kun je idem dito alles vinden. Heerlijk! Mijn plan: ik koop
voor mijn racekist een stel extra bakjes en dan wissel ik de inhoud van mijn
kist al naargelang het programma van de avond. Dit systeem is van absolute
wereldklasse en goed voor een patentje of drie. Nu nog die bakjes vinden. En
dat viel niet mee. Want die Zwitserse kaasboer die zich fabrikant van de
PolyDesign waant, ligt meestal op een Alpenwei (Alm) naar paarse koetjesrepen te
kijken en is zelfs met Google niet te vinden. Ze horen ook niet bij de EU, wist
mijn vrouw! Ach, tuurlijk!
Evenwel, door te volharden vond ik wel wat en tot mijn geluk
redelijk dichtbij in Muntendam. Stonden een beetje verstopt op een website voor
modelbouwauto’s. Jaja, en dáár kunnen wij nog wat van leren. Een
instapmodelletje kost circa €2.300,- en dan zit er (voor zover ik begreep) nog
geen dekseltje op! Allemachtig, dat is een dure hobby! Ik had tijd zat om wat
rond te kijken want het duurde een paar dagen voordat de eigenaar van de
webwinkel in de peiling had dat er mail in zijn busje was gevallen. Lang
verhaal kort: dankzij de Tomtom stond ik niet lang daarna in een of andere wijk
waar ik zonder Tomtom nooit meer was uitgekomen. Aardige vrouw, afrekenen aan
de deur en zij wenste mij veel plezier met mijn bakjes. Attent!
Thuisgekomen duurde het nog even voordat ik tijd had om een
nieuw indelingsplan voor mijn kist te maken en toen bleek wel dat het
ontzettend lastig is te beslissen wat er absoluut mee moet, wat eventueel thuis
kan blijven en wat echt overbodig is tijdens zo’n clubavond. Nu heb ik zo’n
kabelset met twee dikke geïsoleerde pennen waarmee je tot 450 Volt
wisselspanning kunt meten en die niet terugdeinst voor een stroomsterkte van 65
Ampère. Die zou wel thuis kunnen blijven, overwoog ik. Maar de rest? Soldeerbout,
compressor, inklapbaar bankschroefje, blikschaar en lekker bolhamertje voor het
uitkloppen van lood; je kunt het allemaal nodig hebben. Zo zag ik in de kist
van een collega een vibrator liggen. Ik fronste even voorzichtig, maar hij had
het gezien: “Doet het niet. Moet ik nog repareren!” Net als de Clio dus; ik
begreep het onmiddellijk!
Uiteindelijk maakte ik een indeling naar wedstrijden. Ik
spiekte voor dit idee een beetje bij de kist van Alphons P. die heel goed in
kiezen en indelen is. Zo legt hij bijvoorbeeld op Facebook uitgebreid
verantwoording af als hij een Classic Cup-race gaat bezoeken. Drie stuks gaan
mee, niet meer. Juist voor de wedstrijd beslist hij welke auto het beste bij
zijn techniek en tactiek van die dag past. Zitten er snelle racers bij, dan
kiest hij meteen voor een andere klasse waarin hij wel kans maakt. En vergis je
niet: deze man kan heel hard rijden. Maar hij houdt ook van zijn auto’s en dat
is volstrekt belachelijk als je gaat racen.
De nieuwe bakjes die ik heb gekocht zijn dan ook niet
crèmekleurig zoals de originele, maar zwartgrijs zodat de begrafenisstemming er
al goed inzit als ik mij naar het clubhuis begeef. Mogelijk zal een
wedstrijdauto niet meer huiswaarts keren. Het leven is nu eenmaal kiezen; de
doodskist of de gladiolen!