Hein Tunnissen |
Aftunen
Sinds kort hebben wij, de vrienden van Amazingslotcarracing,
een besloten Facebook-pagina om tussen de bedrijven door van alles naar elkaar
te kunnen toeteren. Lief en leed, maar ook verstandige dingen om de sport naar
een hoger niveau te tillen. Zo was er laatst een lid dat de zaken wel heel erg
serieus opvat, zo aardig om een tooltje te posten, waarmee je de effecten cq
resultaten van een ander tandwieltje kunt bekijken. Wat je met een simpele
computer al niet kunt doen! Het kwam mij echt verrekte goed uit, want ik had
een week eerder besloten om de hele meuk tandwielen en alle verheven gedachten
die ik daarover heb ontwikkeld, in de prullenbak te gooien. Waarom?
Kijk, ik rijd sinds jaar en dag met de Slot.It
haardrogercontroller die door menigeen wordt verguisd en daarom is vervangen
door een nog veel duurdere controller die ‘dus’ veel beter is. Moge zo zijn, ik
lig er niet wakker van. Natuurlijk is er wel wat met die Slot.It aan de hand en
dat wil ik hier wel verklappen. Dat is het gevoel op het gas. De meeste
controllers hebben een veersysteem waarbij een of andere yoghurtflessenschraper
over een weerstand krast, om aldus meer of minder spanning naar het torretje te
voeren. Resultaat: harder of zachter. Omdat het een volslagen mechanisch
systeem is, is er ook een voelbare weerstand. Dat heeft zo zijn nadelen, maar
er is ook een voordeel: de agressie valt mee. En dat is nu net de kwestie bij
de haardroger: de gashandle maakt geen mechanisch contact. Een magneetje
schuift op een hele korte afstand langs een sensor en je voelt dus niks.
Sinds wij iedere avond minstens één wedstrijd rijden, moest
ik daarom hard omschakelen. Net als in de F1 is een wedstrijd rijden heel iets
anders dan kwalificeren. Ik reed mijn eerste wedstrijd met een Mosler in
kwalificatiestand. Waardeloos! Nog erger was dat de haardroger ook in die stand
stond. Pas tegen de tijd dat ik de vierde heat reed, had ik de knoppen op mijn
SCP-1.1 zover teruggedraaid dat de Mosler een beetje begon te presteren. Met
name bij het uitkomen van de bochten was de agressie veel te groot. Nog weer
een paar wedstrijden later, kwam ik tot de conclusie dat ik nog een stap moest
zetten. De tandwielen. Even pratend over Slot.It: er is inderdaad een enorm
verschil tussen een geel, een groen, een zwart of een blauw kroonwiel. Dat zijn
de kleuren die ik links en recht heb ingezet en mijn conclusie is nu dat
tijdens de wedstrijd er maar één kleur van toepassing is. De gele.
Mentaal vergt dat een enorme omschakeling. Uren, avonden,
weekenden bezig geweest met allerlei theorietjes over welke combi tandwielen
nou het beste is, in combinatie met welke motor en met welke banden, welke
vering (zacht, middel of hard) en hoeveel slagen je de metrische schroeven van
je kapje terug moet draaien om de juiste speling te krijgen tussen chassis en
kap. Om gek van te worden eigenlijk! Tegelijkertijd verlost de
standaard-combinatie van Slot.It je van een enorme hoop gezeik en gepruts,
omdat in de wedstrijd natuurlijk de snelheid wel belangrijk is, maar in het
slot blijven gewoon doorslaggevend is.
Ik noem onze Zwitserse maestro Markus Goetz, CEO van onze
club. Als hij de zaak onder controle heeft, staat hij wiebelend van het ene
been op het andere, het hoofd dertig graden gekanteld en de controller op
borsthoogte stoïcijns zijn rondjes te draaien. Waarbij hij dus in no time
gruwelijk op ons uitloopt. Ronde na ronde. Je ziet gewoon: alles is in balans.
Maar laatst ging het mis. In zeker drie heats kreeg hij de slag niet te pakken
en vloog zijn zwarte bolide om de haverklap uit het slot. Op een bepaald moment
was de auto zelfs niet meer van plan verder te rijden. Ja, ja, dat was voor ons
wel een gniffel-momentje! Zelf merkte ik dat ik (met beduidend lagere snelheid
in het bochtige deel van ons circuit) in no time op hem begon in te lopen.
In de wedstrijd ligt de rondetijd te TE op 8,7 tot 9,1 seconden.
Vlieg je eruit dat kost je dat al gauw het dubbele, reken maar op 20 seconden.
De zorgvuldig opgebouwde voorsprong smelt dus als sneeuw voor de zon. Daarmee is
snelheid niet alles, want het risico van uitvliegen neemt exponentieel toe.
Onze Zwitser die nog niet bang is voor de duivel en zijn mallemoer, werd toch
wel een beetje penuwachtig en deed er een schepje bovenop. En hoppa! Daar lag
hij weer op zijn dakje! Moraal van het verhaal: met dat tooltje ga ik mijn auto
aftunen en wedstrijden winnen. Zeker en vast!