Asphalt

Hein Tunnissen

Asphalt
Eerder in mijn leven had ik onwrikbaar in mijn kop zitten dat er ‘n pitstraat aan mijn tweebaans Fleischmannracebaan toegevoegd moest worden. Slotcarracers die gebruik maken van het programma PCLapCounter zullen dat onmiddellijk begrijpen, want wat is er mooier dan een analoge benzinemeter op je digitale scherm? Tijd om te tanken! Nog mooier is het dat de coureur met de fluwelen handschoen, méér rondjes kan rijden dan de agressieveling. Hoe realistisch!
En als je je dan afvraagt hoe dat moet, dan spring je achter je PC en dan Google je de antwoorden bij elkaar. Nu is Fleischmann wel de meest Spartaanse racebaan ooit, met alleen wat van die idiote kindergadgets zoals een looping (Hou me vast!), een chicane (Hoe dom wil je het hebben?) of een starre wissel om elkaar plat te rijden (De leegloop is hiermee wel  verklaard)!, en een paar bochtjes. Net voldoende voor een zesspoorsbaan. Nee, en dat moet je Ninco nageven met die tienspoorstrack, echt verheffend is het niet.
Wat wel echt des Jean Fleischmanns is, is die ongelooflijke kwaliteit plestic. Ninco en evenknie nog erger Polistil doen denken aan een zompige veenbodem. En dat maakt dan toch het verschil. Maar aan die oersterke Fleischmann baandelen kun je wel prachtig een Polistil-pitstraat knopen. Heb ik gedaan en het werkt geweldig. Je moet in die pitstraat met je Mosler natuurlijk wel met een aangepaste snelheid rijden, want anders vliegen de stukken asphalt je om de oren.
Wil je nu de omslag naar Oxygen van Slot.It maken, dan kom je er natuurlijk niet met zo’n lullig Polistilpitstraatje. Dan zijn er intelligente wissels nodig en die levert Ninco gelukkig. Maar Slot-It zou Slot-It niet zijn als zij niet zou adviseren om die hele elektronica-zooi van Ninco er direct uit te slopen en die te vervangen door de chippies van Slot-It-itself. Allicht! Nu moet ik mij wel haasten te zeggen dat de levering van die wissels inmiddels aan een zijden draadje hangt, want de Spaanse slotcar-gigant is op sterven na dood en aangezien het MKB tegenwoordig vanuit Duitsland wordt bevoorraad, is het geen vetpot. Maar ook hier geldt: internet hoera! In Europa is nog van alles te vinden.
Op een regenachtige en winderige avond, het was herfst en wij hadden net een grote pan wintersoep van Unox soldaat gemaakt, zette ik mij achter mijn werkbank om het grote wonder te voltrekken, namelijk het mechanisch en elektrisch koppelen van twee verschillende merken racebanen. En wat flikt die stomme Ninco dan weer? Die baandelen zijn van PE en dat kunststof valt niet te lijmen. Ik had nog een leuk tubetje plesticlijm van Bison en wie schetst mijn verbazing dat na een nacht klemmen en drogen de twee delen van elkaar vielen alsof ik de lijm vergeten was! Niet normaal! Daarop tweecomponentenlijm geprobeerd en zelfs de te lijmen vlakken zorgvuldig opgeschuurd. Zelfde laken een pak!
Nu kun je je afvragen of dat lijmen wel zo nodig is. Sterker nog, als je vier of vijf soorten lijm hebt geprobeerd net zoals ik, begin je aan iets anders te denken. Ninco heeft daarvoor baanklemmetjes, ook wel clips genoemd. Dat past natuurlijk ook helemaal bij dit kinderspeelgoed dat je iedere avond van je moeder weer moet opruimen. Lijm is dan inderdaad wat onhandig. Kwestie is wel dat de zaak een beetje stevig en vooral ook recht aan elkaar gezet moet worden, wil een Mosler met een dikke 260 km/u niet uit de wissel vliegen. En helaas, dat is bij Ninco een ander verhaal. Wat zijn die delen krom! Als een kattenrug!
Nu heb ik eens een wedstrijd op zo’n Nincobaan gereden en daarom heb wel enig verstand van het rijcomfort op zo’n bospad, maar nu ik een paar wissels in handen had waarvan ik het meest waardevolle al in de vuilnisbak had gedonderd, bekeek ik dat staaltje wegenbouw toch even anders. Eerst dacht ik nog ik de aansluitpennen van het Fleischmann-baanstuk naast de gaatjes van de Ninco-wissel had geduwd, maar dat bleek niet zo te zijn. Er lag gewoon een valse kat met een hoge rug op mijn werkbank.
Er is evenwel een eenvoudige methode om de delen te rechten. Verwarm de oven van uw vrouw voor op 50 graden. Of 180 als u weinig tijd hebt. Sloop uit een Bose basreflexbox de luidspeaker en prepareer de magneet vrij. Leg uw baandeel op de vlakke bakplaat voor zandtaartkoekjes en klem de track vast met de magneet. Controleer toespoor, vlucht en camber. Schuif in de oven en schenk een biertje in. Klaar na 15 minuten afkoelen. Beter dan Fleischmann. Hahahahaha!