Spionage

Hein Tunnissen

Spionage

Wij van Amazingslotcarracing te TE rijden met 14 volt onze rondjes. Wij vinden dat een lekker pittig stroompje waarmee je lekker kunt accelereren. Toegegeven, het gaat er weleens wild aan toe, zodat je zou kunnen denken aanwezig te zijn bij een modelbouwvliegtuigclub, maar dat gebeurt slechts zelden. En dan is altijd sprake van een ongelukje. Zoals die keer dat ik mijn bandjes wilde slijpen op baan vier waarop wat verderop wat peperdure bolides geparkeerd stonden. Die gingen er dus als een dolle van door toen ik vol gas gaf om de achterbanden van mijn auto op een stukje schuurpapier te drukken.

Of die andere keer, toen die twee Groningse knapen uit Delfzijl die zijn overgelopen naar Friesland, kwamen spioneren voor die club in Drachten. Die gingen nota bene meteen zelf aan de knoppen zitten om de spanning terug te voeren naar accuniveau. Die waren zich helemaal suf geschrokken van hun eigen autootjes. Zo hard gingen die ineen! Nee, dat kon echt niet, jammerden zij!

Ik was daar wel wat verbaasd over. Als ik ergens anders ben ga ik ook niet meteen aan de knoppen van mevrouw zitten als mij dat noodzakelijk toeschijnt. Daarbij: het is gewoon een kwestie van wennen. Neem nu (dit schrijf ik voor mijn goede vriend Henkjan Stulp) zo’n prachtige FORD Lotus van Fleischmann. In zijn wonderlijke eenvoud, maar met oogstrelende belijning en duidelijk zichtbaar kleppendeksel van de roemruchte V8 in het achteronder, is deze cabrio wel de Trabant onder de racewagens. Je kunt het knijpertje rustig helemaal induwen en vastzetten: hij knort lekker onverstoorbaar zijn rondjes. Hij weet niet eens wat de-slotten is! Op een dag begon me dat zo verschrikkelijk te irriteren, dat ik met een zwieper de trafo in één keer opentrok naar 18,6 volt. Wat er gebeurde was fenomenaal! Het gekke ding scheurde als een bezetene in het rond en haalde op het rechte eind snelheden waar Heinrich Joseph Wilhelm Fleischmann slechts van gedroomd kan hebben.

Nu ken ik iemand die van zo’n oude T-Ford een moderne showcar heeft gemaakt door er een motormount van NSR in uit te zagen en daarin weer een 25K-motor van Slot-It te proppen, de ultrageharde RVS-as van NSR te lageren in a-centrische bushings van Slot-it, de neus uit te rusten met de sportschoen van Ninco, de bedrading te vervangen door 2,8 mm² Litze van Klaas Bos en er tegen circa 100 euro onvervalste kosten een lekker karretje te maken dat op 12 volt best aardig meekomt. Een beetje jankend; dat dan weer wel.

Ach ja, je moet wat als je de hele avond rondjes rijdt. Wij van Amazingslotcarracing reden onlangs op 14 Volt tegen de klok in. En kijk, dan begint het pas echt pittig te worden. Met het hele circuit in je hoofd denk je: bocht naar links, maar dan gaat ie naar rechts. Alsof je in Engeland bent, maar dan toch weer anders. Look Left! Bengs!  Voor mij was het extra lastig want mijn Slot-It regelaar bleek nogal bevattelijk voor dat omdraaien van plus en min en weigerde dus subiet iedere vorm van medewerking. Moest ik dus terug naar de bloody Parma-regelaar van de club waar niks mis mee is, maar die qua karakter toch heel anders is dan mijn eigen drieknopper waaraan ik normaal gesproken mag draaien. Maar toen ik weer thuis was wist ik dat mijn wraak zoet zou zijn: volgende keer rijden we weer normaal, maar dan wel achteruit! In wat ik dan maar de “Daf-klasse” noem. Ik ben al aan het oefenen en het gaat best goed, al zeg ik het zelf, hoewel dat achteruit driften niet eenvoudig is!