Taal en sport

Hein Tunnissen

Taal en sport

Je kunt er natuurlijk om gniffelen, maar wij vinden het racen met slotcars een echte sport. Zozeer zelfs dat wij onderscheid maken tussen de begrippen uit de Nederlandse taal die u zeker kent: ‘aan kop’ en ‘op kop’. Vroeger toen ik nog jong was of in ieder geval zo oogde, hoorde ik een man eens zeggen ‘Als je helemaal niks kunt, dan kun je nog altijd schilder worden’ en daar moest wel een kern van waarheid inzitten want hij bezat een schildersbedrijf. De nodige jaren later zat ik bij Het Parool in Amsterdam aan de burelen en daar gold het sociale vangnet: ‘Geeft niks, je kunt nog altijd sportjournalist worden!’ Dat werd vrolijk luidop gezegd in het bijzijn van sportjournalisten, die dan maar een beetje dom begonnen te lachen. Inmiddels weet ik dat het waar is.

Neem een race en een verslaggever. Geheid dat je binnen 3 minuten krijgt te horen welke Snuggle nu weer op kop ligt, terwijl je ondertussen (This is TV, man!) kunt zien dat het ventje vrolijk verder fietst. Ze hebben het nooit begrepen, die jongens. In de slotracerij is het verschil tussen aan kop en op kop van essentieel belang. Dat moge duidelijk zijn. Wij van Amazingslotcarracing te TE hopen natuurlijk stiekem dat wij nog eens zo beroemd worden dat RTV Noord een spannende reportage komt maken als wij op zondagmiddag om exact 1400 uur de lichten doven voor een zinderende race. Komt er zo’n sportjournalist die we eerst moeten leren dat de snelste auto van dat moment aan kop ligt en dat die loser in de Solexbocht met zijn auto op kop  ligt. Het is dus een sport, want er is sprake van jargon dat je moet begrijpen en je moet zelfs een klein beetje hersens hebben om er verslag van te kunnen doen.

Secundo, behalve wat taalgevoel, is het ook nodig dat je je kunt concentreren, dat je je niet van de wijs laat brengen door die tikkende klok en dat een halve ronde achterstand helemaal geen punt is als de snelste auto van de baan uit de bocht vliegt en zieltogend op kop blijft liggen. Terts, je hebt doorzettingsvermogen en uithoudingsvermogen nodig. Zie dat kleine ventje van ons, Raymon de Senna. Die heeft toch maar mooi de 24-uurs van Zuidwending gewonnen en op de vraag hoe hij ‘m dat heeft gelapt, sprak hij glimlachend ‘ik had goeie benen’, iets wat een sportjournalist natuurlijk niet begrijpt, maar iedere slotracer wel. Hard rijden is één ding, 24 uur blijven staan zonder te wankelen is iets anders. Alles komt dus voor in onze sport: schouderblessures, hamstring kapot, rugtrauma en geestelijk er helemaal doorheen zitten.

Dat is hele andere koek dan een partijtje kickboksen, bijvoorbeeld. Je krijgt gewoon een paar  jetsers op je muil, je gaat liggen, de bel gaat en je mag weer naar huis. Dat kun je moeilijk een sport noemen. Bij tennis, waar begrijpelijkerwijs steeds minder belangstelling voor is, zie je in feite hetzelfde. Als tennisser weet je namelijk precies waar de bal vandaan komt: van gene zijde van het net. Sta je een beetje te suffen, mis je de bal en hopla, setpoint! Je krijgt al te horen dat je verloren hebt, nog voordat je verloren hebt! In de slotracerij is dat heel anders. Na het rijden van vier heats weet je pas dat gewonnen hebt als je ook gewonnen hebt. Aan kop of op kop, het is een wereld van verschil! Leer dat nu eens, jongens!