Even serieus

Hein Tunnissen

Even serieus
Een vreemd verschijnsel doet zich voor. Sinds enige tijd zijn de oude vertrouwde merken van slotcars bij de leden van onze club een tikje uit de gratie. Als daar zijn NSR en Slot.It. Ik zal niet beweren dat er niet eentje meer is of dat er niet meer mee wordt gereden, maar nieuw gekocht is twijfelachtig. Het begon min of meer met de komst van zes slotcars, NSU Prinz 1000, van BRM in de schaal 1/24. Ze werden door Marcus Aurelius aangekocht als clubcars (CC). Daarnaast beschikken wij over zes Marcos van Revoslot, voor hetzelfde doel aangekocht. Nu zou je kunnen denken dat zij veel prettiger rijden omdat het CC-s zijn, maar dat bleek niet waar. Het rijgedrag bleek doorslaggevend, hoewel dat in den beginne helemaal niet zo gunstig was. Met als gevolg dat er her en der wat onderdelen op de baan achterbleven. Veel tijd verloren dus voor Marcus Aurelius die aan de slag kon met de secondelijm.
Omdat het natuurlijk gewoon bespottelijk is de hele avond met dezelfde auto (lees: merk) te rijden kwam na de clubwedstrijden al dra een bonte stoet van particuliere auto’s tevoorschijn. Ik zelf introduceerde een Revell Corvette op een Schöller-chassis en niet veel later kwam Marco van Evert met een spiksplinternieuwe Ferrari, merk BRM, en die auto gaat werkelijk als de brandweer dankzij een aluminium chassis. En enige aanpassingen van clubleden, dat moet ook gezegd worden. Maar ik durf er wat onder te verwedden dat juist die Ferrari iedereen onbeschaamd de poeplap deed trekken.
En dat is ontzettend snel gebeurd sinds Marcus Aurelius subdealer is geworden. Je hoeft alleen maar te zeggen wat je wilt en het wordt voor je besteld. Dit nu, is een tussenstadium, want het is de bedoeling dat met name de gangbare kleine onderdelen in een soort vitrine komen te liggen zodat je je ze maar hoeft aan te wijzen. “Dat, en dat, en dat!” Tineke pakt het er dan uit, stopt de hele meuk in een nieuw boterhamzakje en wenst je veel succes. Later af te rekenen bij Marcus als hij weet wat het kost. In feite gaat het met een nieuwe auto precies zo, zodat het eigenlijk financieel veel minder pijn doet omdat de aankoop eigenlijk indirect is. Tel daarbij hun onwaarschijnlijke balans, wegligging afstelmogelijkheden en snelheid en je kunt je voorstellen dat Slot.It is afgezakt naar een soort Ninco-niveau. En u kunt zich vast nog wel herinneren dat ik dit merk graag een beetje mocht afzeiken, totdat wij allemaal huilende hoofddealers aan de deur kregen. Over Ninco wordt sindsdien eigenlijk niet meer gesproken. Wat vermoedelijk een veel effectievere manier is om dit kinderspeelgoed om zeep te helpen. Als dat tenminste nog kan, want naar het schijnt zijn de fabriekspoorten al voorgoed gesloten. Ja, ja, de pen is een machtig wapen!
Maar met de komst van het wat duurdere segment, is toch die zunige Ollander boven komen drijven, want steeds vaker moeten wij auto’s bewonderen die door de eigenaar zelf van een fris verfje zijn voorzien. Kortom, het nieuwe rijden behelst een duurder chassis met daarop een white kit die in de avond wordt gespoten, afgeglansd en versierd met al dan niet gekochte of zelfgemaakte decals. In de volksmond (we zijn in het Noorden) ook wel stickers genoemd.
Maar leidt dit ook tot iets? Ik denk van wel. Onze club, ooit begonnen als een kluppie, groeit snel in ledental en ook het niveau van rijden spiraalt gestaag omhoog. Het kan niet anders of dit levert straks wedstrijdrijders op die zich gaan manifesteren op andere banen van andere clubs. Ik vrees dat het niet lang zal duren of er wordt in Almere of in Best gezegd ‘Komen die lui uit Drenthe ook, want in dat geval ben ik weg!’ Begrijpelijk als je op je eigen baan na tien ronden al tegen een ronde achterstand zit aan te kijken of dat je baanrecord tijdens de vrije training al volledig aan flarden wordt gereden. Allicht mag je dan bang zijn dat dit record onbereikbaar wordt als die gekken gaan deelnemen aan de kwalificatie. ‘Even serieus, jongens!’
Het doet een beetje denken aan de Bonzo Dog Doo-Dah Band, een groepje uiterst deskundige, super muzikale, technisch perfect spelende musici, die zoveel gekheid in hun teksten en muziek stopten dat menigeen dacht dat ze werkelijk stapelgek waren. Zo zie ik de leden van onze club eigenlijk ook een beetje. Briljante slotcarracers die dat voortdurend verbergen achter een ongelooflijke dosis humor en gekkigheid. Je zou er tureluurs van worden. KAN HET DAN NOOIT EENS EVEN SERIEUS, JONGENS? “Nee. Want weet je wat, ik denk dat ik maar eens een nieuwe BRM ga kopen! En ik wil een koekie! Ik ook! Ik ook! Ik ook!”
Wat een club, om gek van te worden! Nederland, je bent gewaarschuwd!