Airborn

Hein Tunnissen

Airborn
Alphons van de Meerendonk, in het leven een hele aimabele man die je niet gemakkelijk kwaad krijgt, was laatst op Amazing Slotracing Clubforum maatschappelijk behoorlijk onaangepast want hij was op zijn Gronings kwaad op DHL. Hij schreef bijvoorbeeld: “Zoals ik hoopte levering dinsdag, en zoals verwacht laat die andere gele organisatie het voor de zoveelste keer afweten. Het is niet de eerste keer via deze lijn dat er enkele dagen vertraging in zit. Vanaf andere locaties gaat het wel goed. Nu ben ik er zo flauw van dat ik een klacht heb ingediend bij DHL.”
Als ik deze scheldkanonnade goed interpreteer, moest het gewraakte pakje uit Swifterbant komen. Voor de wat jongere lezertjes onder u die a) nooit topografie hebben gekregen (bezuiniging op onderwijs) en zich dus b) alleen kunnen voortbewegen met behulp van een TomTom, een kleine toelichting. Dit gat ligt ongeveer zes meter onder de zeespiegel op de bodem van het IJsselmeer, min of meer in het midden van Nederland als we Brabant en Limburg afstoten naar België, wat trouwens ook een goed idee is. Maar dat terzijde. De kwestie is dat zelfs de post niet naar Swifterbant wil, vandaar dat DHL dat tegenstribbelend doet. In het gat echter woont een aardige man die Frank Goyaerts heet, in de wandeling FrankSlot. Omdat hij daar een webshop drijft, moet DHL dus weleens tussen de waterplanten door naar dat merkwaardige plaatsje zwemmen. Kost tijd, helaas pindakaas Van de Meerendonk.
Begrijpelijk is zijn nijdige houding natuurlijk wel, want ongemerkt begin je je toch een beetje af te vragen of je centjes daar niet ergens onvindbaar op de zeebodem terecht zijn gekomen. Ai, ai, ai! Maar het kan veel erger! Veel, veel erger! Zo zeer zelfs dat het lachwekkend wordt. Het overkwam mij en ik moest steeds harder lachen, zo erg was het! Ik bestelde wat in de United States, bij http://race.cincyslots.com/ dat is gevestigd in Cincinnati (Ohio). Het is een dealer van die grote Amerikaanse bakken, die er slotcars bij doet om in leven te blijven. Hij heet Bruce. Mijn pakje kon ik dankzij de digitale inspanningen van USPS vrij gemakkelijk volgen, a) omdat ik heel erg goed in de Amerikaanse topografie ben en b) naar school ben geweest voordat onderwijs synoniem werd met de kunst van knippen en kleuren. Enfin, van Cincinnati ging mijn pakje als een speer naar Indianapolis Airport (!) en ik verwachtte niet anders dat het dan Speedy Gonzalez via New York naar Amsterdam Airport zou gaan. Handenwrijvend mikte ik op drie dagen. At the most!
Nu moet ik vlug vertellen dat het toen februari was en dat ik in juli jarig ben. Ik zeg: dat komt op tijd! U weet nu al: Dat gaat niet gebeuren! Inderdaad, USPS blijkt een DHL tot de zestiende macht in het kwadraat te zijn waarbij alles dat fout kan gaan, fout zal gaan. Dat is dus de eerste Wet van Murphy. Tot mijn niet geringe verbazing ging mijn pakje westwaarts. Nu kan het natuurlijk zo zijn dat zo’n firma, toch een van de grootste verzendbedrijven ter wereld, een computer heeft die op basis van alle aangeboden slotcarpakjes precies berekent welke de route het meest economisch is. Terwijl mijn pakje vrolijk door het Amerikaanse luchtruim dartelde (in mijn onnozelheid had ik de berichtgeving op zesmaal per dag gezet), rekende ik uit dat over de Grote Oceaan naar Wladiwostok, dan wel Tokio richting Moskou, de planning van drie dagen niet gehaald zou worden. Mijn pakje landde in San Francisco en bleef daar ergens haken op de band. Of zoiets. Dagen verstreken, het werden weken. Steeds kreeg ik weer meldingen dat ‘Your item arrived at our USPS facility in SAN FRANCISCO CA NETWORK DISTRIBUTION CENTER on May 26, 2018 at 5:06 pm. The item is currently in transit to the destination.’
Ik moest potdorie mijn postbus op gaan schonen, zo vaak kreeg ik die melding. Maar opschieten ho maar! Misschien had ik dit verhaal eerder aan de grote klok moeten hangen, maar na enige tijd besloot ik USPS een verzoek tot opsporing te sturen. En dat is dan wel weer aardig van die Amerikanen, ze doen dat direct heel serieus. Waarop ik zes keer per dag de melding kreeg dat ze het nog niet hadden gevonden. Maar terwijl de postale recherche nog druk aan het zoeken was, zag ik in mijn andere meldingen dat mijn slotcar weer het luchtruim had gekozen naar Cincinnati (Ohio). Daar aangekomen kreeg ik van Bruce het bericht dat hij opnieuw ging verzenden. De postale recherche van USPS gaf het ondertussen op en bood mij een schadevergoeding aan, mits ik niet zou procederen. Ik dacht laten we eerst maar eens even wachten tot dat vermaledijde pakje er is.
Het ging goed, want USPS besteedde de klus uit aan DHL dat op zijn beurt FedEx inschakelde die op Schiphol met enig vertoon het doosje aan Post.nl overhandigde. Zodoende vond ik het vlak voor mijn verjaardag ’s middags op mijn bureau omdat onze postbode gewoon naar binnen loopt en alles op mijn bureau legt. Bij voorkeur op het toetsenborddddddddddddddddddddddddddddddddd!