Machines

Hein Tunnissen

Machines

Lang, heel lang geleden, toen het oerwoud nog ongestraft gekapt mocht worden om hier te lande duurzamer te kunnen bouwen, kocht ik voor de eerste etage een parketvloer bij de firma Bruynzeel. Om die te kunnen onderhouden kwam er ook een boenmachine, fabricaat FAM. ‘Aha!’, denkt u nu, ‘die man legde op die prachtige strakke grond een fantastische racebaan aan!’ Nee, zo was het niet. Het huis is al lang verkocht, maar de parketwrijver mocht mee. Jaren werkeloos, totdat ik een grote Fleischmannbaan ging bouwen met oude zooi. Op Marktplaats las je wel: sporen glimmen, maar bij mij was dat meestal niet zo. Aanslag, roest, vet, aangekoekte jam, de hele mikmak kwam ik tegen.

Voor een viersporenbaan van pakweg 45 meter heb je nogal wat deeltjes nodig. Met die zooi allemaal kriskras op de grond dacht ik meteen hoe krijg ik dit schoon? Iemand suggereerde de vaatwasser en op een dag toen mijn vrouw niet oplette, stopte ik stiekem een deeltje bij de vaat van die avond. De volgende ochtend was de teleurstelling groot. Eerst kreeg ik te horen “Wat is dit in godsnaam?” en ten tweede bleek het rechte deel 3100 nog even godvergeten smerig als voorheen. Kortom, een andere methode was vereist. In een grote bak gooide ik daarom 20 liter schoonmaakazijn van Aldi en ik kocht van mijn zakgeld 40 schuursponsjes (plastic) bij Action plus een groot blik Commandant 3 (Brezan). Na een nachtje weken, poetste ik deel na deel tot hoogglans. Dat ging heel snel. Anderhalf minuutje per deel hooguit. Afspoelen met schoon water, klaar!

Op zolder legde ik toen een vierkante Fleischmannbaan alsof het laminaat was. Met een oppervlak van zeker drie bij drie meter. En daar zette ik de FAM op. ‘Wauw! Super!’, om dat wijventaaltje nog maar eens te gebruiken. Dat ging echt heel goed! ‘Wauw!, Super! Goed bezig, Hein!’ Ik voelde me bijna een huisvrouw en het was dat ik al een ijsmutsje op had, maar anders had ik zeker een doek om mien heur geknoopt.

Nu is het een bekend feit dat mannen niet van opruimen, schoonmaken, stofzuigen of boenen houden. Behalve natuurlijk als het om het racebaantje gaat. Mijn grote vriend Marcus Aurelius, CEO van Amazing Slotcarracing te TE, raakt iedere vrijdagmiddag in een zekere staat van euforie als het wekelijks boenen weer aanstaande is. Met zijn Swiffer danst hij rond de baan, regelmatig tevreden het doekje inspecterend dat het nut van zijn inspanningen bewijst. Begrijpelijk allemaal, maar ik ben uit ander hout gesneden.

Zo heb ik bijvoorbeeld ontdekt dat mijn vrouw behalve gruwelijk knap en razend intelligent, ook helemaal waus is van de chemische krachtbronnen die het huishouden kunnen verlichten. Zo was zij de eerste in Nederland die het atomaire krachtspul Dasty van Wibra inzette. De opmars van het spul was na haar introductie op feesten en partijen (“Wauw!, Super!”) niet meer te stuiten. Denk aan de racebaanwereld die helemaal flabbergasted was na de ontdekking van de hemel van WD40! Achterover uit de schoenen geslagen. Smeren, schoonmaken, zelfs opgedroogde resten secondelijm op de kleine ruitjes van onze bolides laten zich moeiteloos wegpoetsen!

Nee, was dat maar waar! Maar een discussie daarover valt buiten dit bestek. Daarbinnen het besef dat racebaanmannen en zeker de snuiters die vitrines met vette vingers op het glaswerk koesteren, meer hun oor te luister moeten leggen als het gaat om de ervaring die vrouwen onderling uitwisselen tijdens feestjes en partijen. Daar kunnen wij heel wat van leren! Nu de bouw van mijn Fleischmann 4-sporenracebaan richting oplevering gaat, is de kwestie van het schoonmaken en schoonhouden actueel. Zo ontdekte ik laatst een stuk waarop nogal wat kleine witte spettertjes grondverf terecht waren gekomen. Kennelijk zo ingespannen bezig geweest dat me dit niet was opgevallen toen ik het nog gewoon had kunnen wegpoetsen.

Ik daarom naar onze voorraadkast, een voormalige badkamer, nu het lab van mijn vrouw. Links de chemische wereld inclusief definitieve dierverdelgers, rechts het voedsel. Alles keurig gerangschikt in rotten en stapels op strakke witte planken die ik natuurlijk zelf heb aangebracht. Ik jatte Cillit Bang - turbo power-  Kalk en Glans, HG Staalpolish, CarXtras Kunststofverzorging, Dasty, de WD40 die ik haar had gegeven voor onze RVS-koelkastdeur, en wat zwarte schoensmeer met handige lekvrije dosator. Na mijn gepoets, maakte de FAM het werk af. Mijn oude boenmachine is precies vier sporen breed! Sinds een jaar is het echt een herintreder! Mannen houden van machines!