Swifterbant

Hein Tunnissen

Swifterbant

In de tijd dat iedereen nog rookte en ik dus ook, blies ik nogal eens richting La Douce France om dan direct over de grens een pakje (lees: slof) echte Gauloises te kopen. Zo kreeg je ze in Nederland niet! Mooi moment! Sinds die tijd herken ik de typisch lichtblauwe kleur en de kenmerkende Romeinse helm op zes mijl afstand. Tel daarbij het geluk dat mij ten deel viel om achter het stuur van een lichtblauwe Renault Alpine A310 te kruipen, en het zal duidelijk zijn dat er één slotcar beslist moest komen: die!

Zo kon het gebeuren dat ik samen met Markus Goetz, de ceo van onze club Amazingslotcarracing te TE, naar de beurs in Houten toerde en daar stomtoevallig in gesprek raakte met Klaas Bos die daar ook toevallig was. Kwam dat even mooi uit! Ik vroeg hem naar de Alpine, maar ik wist eigenlijk al dat ik hooguit in het ondergrondse circuit van de vitrinejongens nog een redelijk exemplaar te pakken zou kunnen krijgen. Klaas zei echter: Alles is te koop! Dat gaf mij wel moed, die aanwijzing. Maar hij bleek gelijk te hebben, want een half uurtje later stond ik geanimeerd met een Zweed te babbelen die er gewoon eentje had staan tussen allerlei idiote meuk van Fly en Carrera. Hoe was het mogelijk! De aanschafprijs viel erg mee als je bedenkt dat de auto via Noorwegen, Denemarken en Duitsland helemaal in Houten terecht was gekomen.

De Alpine is een product van Avant Slot, een klein slotcarfabriekje dat zich nergens aan stoort. Men doet gewoon zijn eigen ding. Moet je bij Slot.It of NSR nog voor minstens dertig euro een ombouwsetje kopen om n’importe welke instapper dan ook om te bouwen tot een exemplaar met verstelbare vooras, bij Avantslot is dat standaard. Als je wilt kun je zelfs de hele vooras een paar graden scheef zetten, wat bij Ninco-circuits erg praktisch is. En of dat nog niet genoeg is hebben ze een heel apart systeem bedacht voor de geleideschoen. In feite zit die in een soort verend triangeltje, dat ook met een klein schroefje weer instelbaar is. Een soort gelijk verhaal kun je ophangen over de achterwielophanging en de bevestiging van de motor die standaard met een schroefje wordt vastgezet in de motormount. Kom daar maar eens om bij Slot.It! Daar hachelt die hele motor bij een beetje gasgeven van links naar rechts als een slecht uitgebalanceerde wasmachine die begint te centrifugeren. Sta je met zo’n schommelstoel bij de start, dan kun je het natuurlijk wel vergeten!

Kortommo, technisch een klein wonder en qua uitvoering een schoonheid, maar dat laatste is natuurlijk in eerste instantie de verdienste van Alpine, ook al zo’n klein fabriekje onder de vleugels van Renault. Maar wel prachtig gekopieerd door Avant Slot en ook de verhoudingen zijn werkelijk briljant. Nu heeft de rallyuitvoering (er is ook een nogal saaie straatversie) een hele bult koplampen aan de voorzijde. Je moet goed kijken om te zien dat de dubbele fabriekskoplampen bijna voor de helft schuilgaan achter dat opgebouwde leger Hella verstralers. Daaronder, vlak boven het wegdek nog twee mistlampen. Goed, werk aan de winkel! Ik monteerde vier leds in de fabriekskoplampen en enige tijd later, toen ik genoeg moed had verzameld, nog eens vier in de Hella’s. Omdat de mistlampen er toen wel wat triest uitzagen, schroefde ik daar ook nog twee leds in. Tien stuks! Met de auto op de track viel er een prachtige bundel licht voor de auto en ook de kont was goed waarneembaar door twee helrode achterlichten. Ach, ach, wat een leuk knutselwerkje!

Ter club te TE zei niemand veel meer dan ‘Toe maar!’ of ‘Daarmee kun je wel in het donker rijden’, wat ik altijd heb uitgelegd als een begrijpelijk vorm van kift, jaloezie en knutselnijd. Ik bedoel: wij hebben ook leden die niet eens twee lampjes kunnen monteren. Of dat niet durven! Wat een zeikers!

Waar ze wel een beetje gelijk in hadden, was dat de auto niet zo best reed, maar dat wimpelde ik af met ‘het tunen moet nog beginnen’. Dat was ook zo en als eerste monteerde ik een lekker setje schuimbandjes. Die rode van Scaleauto en dat bleek een goede keus. Na wat gepruts aan alle schroefjes reed het ding als een trein. En wat dan zo mooi is: dat beetje overhangen in de bocht. Niet te veel, maar net zichtbaar! Prachtig, prachtig! Nu moet ik toegeven dat het nogal stom is om met vol ingeknepen controller naar je leuke autootje te kijken alsof er geen bochten bestaan. Het liep verkeerd af, maar de schade viel mee: afgebroken voortrein. Onherstelbaar beschadigd. Gelukkig botste ik tijdens een avondje Googlen op Shapeways. Over enige tijd rijdt de Alpine weer rond met een 3D-geprint chassis. En dan zijn we helemaal klaar voor de Classic Cup. “Het werd tijd, Hein!”, hoor ik in Swifterbant roepen!