Tweedehands

Hein Tunnissen

Tweedehands

Door ervaring wijs geworden kan ik beginnende slotcarracers niet anders dan aanraden om toch vooral op Marktplaats veel oude meuk te kopen. Eenmaal in huis, schroef je dat autootje voorzichtig open en kijk je heel kritisch wat de vorige eigenaar allemaal heeft bedacht om het voertuig sneller te maken (vermoedelijk) of beter uitgebalanceerd. Soms doe je echt verrassende ontdekkingen.

Zo maak ik mezelf regelmatig boos over de bevestiging van het kapje. Volstrekt uit de tijd en absoluut niet opgewassen tegen dat in- en uit elkaar schroeven. De van fabriekswege (nou ja – China) gemonteerde quasi Parkertjes kunnen beter meteen de prullenbak in. Metrische schroeven van messing zijn wel het minste. In onze club zijn een paar vogels die dat plastic busje waar dat messing schroefje in moet, meteen voorzien van een drupje secondelijm en dat laten drogen terwijl zij het schroefje heftig heen en weer draaien. Dat schijnt de schroefdraad in het busje ten goede te komen. Ach, so!

Tegen de tijd dat je je autootje perfect gebalanceerd hebt en er qua kleine onbeduidende onderdeeltjes minstens nog een keer de aanschafprijs aan hebt uitgegeven, breekt één van die plestic busjes af. Of de rand verbrokkelt helemaal zodat je messingschroefje onverwacht je collega-coureurs flink hindert door in de gleuf te rollen en daar iedere voorbijkomende schoen te blokkeren. Nu kun je ook met twee of drie schroefjes rijden, maar je weet dat het moment aanstaande is waarop de hele kap als een afgeworpen ruiter door de tent vliegt en je de poeplap echt kunt gaan trekken. Een simpel wit kapje kost minstens de helft van een complete nieuwe auto en een second hand voertuig geeft je eigenlijk alleen maar reden om weer allerlei nieuwe onderdeeltjes te gaan kopen voor dit ‘projectje’. Het eind van het liedje is steevast dat de hele berg rommel in een Tupperware doosje belandt. Voor ooit!

Ik beschrijf dit probleem nogal uitgebreid om a) mijn ergernis over dit stomme gedoe te ventileren en om b) duidelijk te maken dat ik bijzonder opgelucht was op internet te lezen dat ik niet de enige ben die zich behoorlijk opwind over dit amateuristische gedoe. En als je dan wat rondsnuffelt, ontdek je al gauw dat er meerdere hele slimme oplossingen zijn voor dit probleem. Zo ken ik iemand die nieuwe busjes in een kapje maakt van een bepaald onderdeeltje van een wegwerpspuit. Hoe briljant! Afval wordt product!

Enfin, ooit kocht ik in een opwelling een Renault Clio van NSR met ING-livery. Omdat het een NSR-autootje is weet je dat de verhoudingen helemaal zoek zijn, want naast een Megane van Ninco, denk je werkelijk met een olifant te maken te hebben. Grappig is wel dat dit Cliootje van meet af aan reed als de duivel en toen ik de rubberbandjes door schuim verving, brak de hel helemaal los. Niet mijn verdienste, maar die van de vorige eigenaar.

Watskeburt? Hij demonteerde de voorwielen en de vooras (dit is te volgen lijkt mij) en nam vervolgens twee messing bushings van NSR waar hij een messing buisje tussen soldeerde. De vooras van NSR past precies in dat messing buisje. Het is vrij eenvoudig om dit zo op te schrijven, maar als je je realiseert dat dat stukje buis precies recht afgezaagd moet worden en dat de lengte van het buisje precies de juiste maat moet hebben en dat het soldeertin niet per ongeluk naar binnen mag vloeien daar waar het buisje de bushing raakt (2x) en dat dan de heleboel volkomen strokend moet zijn, dan begrijp je dat je dit niet in een weekendje voor elkaar bokst. Trek er maar rustig een week met de caravan op uit naar een bejaardencamping met tafeltje-dek-je service, want anders gaat het je niet lukken. En te hopen valt dan, dat je niet zo’n verschrikkelijke buurman hebt, die iedere tien minuten komt vragen “Gaat het, buur?”

Een heidens karwei en waarom? Dat zal ik je zeggen: Dankzij die starre vooras rijdt die Clio warempel als een Renault met voorwielaandrijving. Heel gek, maar iedereen begint te lachen als je met dat ding begint te spelen. Voor de bocht even van het gas af en dan weer vol erop door de bocht. Autootje hangt een tikje over, maar daar is het steunend voorwieltje dat op de hoek is geplaatst, dat de Clio prachtig overeind houdt. Normaal gesproken slaat het hele ding met die rijtechniek zes keer over de kop om met een klap op de grond te donderen. Nu niet! Ik verklap nog meer: de motor ligt in AW-positie met tandwielen van NSR en heeft 28.000 toeren. Het geheel fluisterstil. Moraal van het verhaal: bij een autootje secondhand gekocht, krijg je soms een levensles.