Muzak

Hein Tunnissen

Muzak

Ieder mens heeft weleens last van een zoemend oor. Een flinke klap op dat oor of pijnlijk diep wroeten met een wattenstaafje geeft vaak de gewenste opluchting. Dat zoemen of suizen treedt bij mij vaak op als ik te TE aan de racetafel sta. Ineens, zonder enige waarschuwing vooraf, begint het suizebollen. Gek genoeg meestal in één oor en dan ook nog het rechter. Op een nacht, toen ik naar huis reed na weer een bijzonder gezellige avond, nam ik mij voor om een week later het probleem te analyseren. Want gek genoeg heb ik er thuis nooit last van en ergens anders eigenlijk ook niet. Het is dus niet echt een leeftijd-dingetje.

In mijn smartphone noteerde ik suizebollen, want dat is wel een leeftijdgebonden manco: na een week nog weten dat je iets moet doen, maar absoluut niet wat! Mijn vrouw heeft er verschrikkelijk veel last van en kennelijk is het besmettelijk, want ik begin het ook te bespeuren. Enfin, die vrijdag, twiedeletwiet in mijn broekzak en dat was het alarm ‘suizebollen’! Grappig genoeg was het fenomeen al begonnen. Ik startte maar eens met de vraag ‘Waarom alleen rechts?’ De gaskachel kon het niet zijn want die ruischt vooral in het linkeroor. Daarbij heeft Marcus Aurelius besloten die kachel uit te schakelen sinds Kamp voor Sein Kampf naar Grunn afreisde. Een helpende hand en dus nobele daad, zo kunnen we wel stellen.

Maar wat was er dan rechts? Door intensief te luisteren meende ik eerst dat het de ACD-regelaar van Alphons was, maar die reutelde eigenlijk meer dan het ruisen waar het mij om te doen was. Ik (draadloze Slot.It) deed een flinke stap opzij en hoorde Muzak! Ik weet niet of u dit verschijnsel kent, maar Muzak is iets verschrikkelijks. Althans, in de vorm die wij thans nu kennen. Het is negeer-muziek, het is muziek die je voortdurend doet afvragen ‘Hoor ik nou wat?’, het is muziek waarvan je eigenlijk niet weet waar je ‘m hoort. Zoals kauwgom zonder smaak of het vlees van plofkippen zonder een dikke fledder saus. Iedere vorm van dynamiek is weggecomponeerd en het neuzelt dus maar door.

Marcus Aurelius heeft ooit een soort van Action-audioinstallatie gekocht waarbij de kwaliteit vooral schuilt in de vormgeving van de boxjes en het front van het eigenlijke apparaat waarop die dingen moeten worden aangesloten. Met een wat blauwig gekleurd display. Nu is dat beslist een verstandige aankoop geweest want dat ding doet het al zo lang als ik daar over de vloer kom, maar hij heeft ‘m ooit afgestemd op een of andere non-descripte zender met muzak die je nergens anders kunt ontvangen. Toen ik dat eenmaal had begrepen, was het geruisch meteen over. Godzijdank! Eerlijk gezegd was er nadien niet de gelegenheid om er verder op in te gaan, maar hij heeft mij later nog weleens verteld in welke uithoek van Westerwolde deze Quasimodo Radio Luxemburg van het Grunninger platteland is gevestigd.

Persoonlijk word ik er helemaal gestoord van. Ik ben meer als de Stig die bij zo’n slordige 285 kmh ontspannen naar Symphonie nr 3 van Brahms of naar de wat minder populaire werken van Vivaldi luistert. Of ik zou kiezen voor een stevige rockopera of voor lekkere Boogie Woogie, gespeeld door het Rob Hoeke Boogie Woogie Quartet. Mijn auto bijvoorbeeld heb ik dan ook vooral uitgekozen vanwege het af fabriek ingebouwde Cabasse Auditorium (made by Bose). Good Lord, wat een sound! Hoe dan ook: met muziek rijd je beter, met muzak word je seniel met oorsuizingen.

Om te voorkomen dat mijn kompanen straks aan de door mij gebouwde Fleischmann 4-sporenracebaan ook last van hun oren krijgen, heb ik onverwijld op de computer het programma Spotify geïnstalleerd. Het geluid naar keuze van deze ultramoderne Jukebox wordt weergegeven via een dikke Quad Amplifier die het geluid naar bijpassende boxen stuurt. Wat heb ik gedaan? In de rommelbox met losse Fleischmannbaanbrokstukken vond ik nog wat kombochten. Door er vier aan elkaar te klikken krijg je al bijna een speaker! Is dat niet grappig? Het gat binnenin heb ik opgevuld met een ronde schijf van 20mm watervast multiplex waarin Model 8 van Bose past. Dat is de befaamde plafondspeaker van dit merk. Vooral bedoeld om in winkelcentra royaal en zonder enige terughoudendheid muzak over de hoofden uit te strooien. Bij mij dus niet! Dat wordt eerder Carrerarock van Kraftwerk met ‘Fahren, fahren, fahren auf der Autobahn’.