Idioot

Hein Tunnissen

Idioot

Sinds wij met onze club per clubavond minstens twee wedstrijden rijden (2 x vier heats), is het testen en het sleutelen danig in het slop geraakt. Hooguit wordt er nog haastig wat geprutst aan de auto die ingezet zal worden, maar sleutelen kun je dat nauwelijks noemen. Eerder een haastige wanhoopspoging. De kern van echt sleutelen is iets doen en daarna testen. Dat kan behoorlijk tijdrovend zijn. Tja, en dat is wat ons ontbreekt: tijd!

Nu begon mij dat op verschillende manieren op te breken. Laten we zeggen dat ik een paar jaar geleden na wat oefening best aardig mee kon komen, maar met het verstrijken van de tijd en het oplopen van de snelheden van de auto’s door beter materiaal en een grotere deskundigheid, begon ik juist achter te lopen. Met een enkele auto wilde het dan nog wel iets worden, maar ik had er ook een paar bij die matig tot zeer matig presteerden. Terwijl zij eerder super over de baan vlogen.

Het is een dingetje waarvan ik zeg: ga testen! Kijk wat er gebeurt. Rij 75 rondjes en analyseer de resultaten. Maar ja, dat kwam er dus niet van. Dan kom je in een vicieuze cirkel terecht, waarbij het alleen maar minder wordt. Lastig dus. Gelukkig hebben wij een ontzettend leuke club, die minstens zo flexibel is en daarom stelde ik Markus voor om eens op donderdagochtend wat te gaan testen. “Prima!”, klonk het en even later reed ik in mijn eentje vrolijk mijn rondjes. Kladblokje erbij voor de aantekeningen. Het leverde wat op, hoewel dat even duurde natuurlijk!

Opdat u dit verhaal überhaupt kunt volgen, ga ik even terug in de tijd. John & Alphons P. kwamen uit Drachten. Daar reden zij lange tijd rond met 6 kilo magneet, loodzakken links en rechts en op max twaalf volt. Van de gladde baan te TE schrokken zij zich dood en dan was er ook nog een knul (ik) die op silly’s rond tufte. Good Lord! Omláág die spanning en zo zakten wij op bevel van 14 naar 12 volt. Wij lachten maar wat, want het is natuurlijk behoorlijk stom om nieuwkomers tegen te spreken.

Het was toen dat voor de mij de problemen begonnen. Niet dat ik de link meteen kon leggen, maar achteraf kon ik dat wel beredeneren. Namelijk toen het kwartje gevallen was. Ik ben behoorlijk verslingerd aan mijn Slot.It-haardroger omdat juist de elektronica zo fascinerend is. Veel knopjes, veel LED-jes en talloze uitbreidingsmogelijkheden. Gaat het niet lekker, dan ga je aan de knoppen draaien. Dat werkte altijd, maar gaandeweg kwam ik tot de conclusie dat het niet meer werkte. Soms was het zelfs een beetje lachwekkend! Op het rechte eind, gas, hop uit het slot! Als een steigerend paard! Zo waren er meer onverklaarbare deslotters.

Op een avond besloot ik alles op een rijtje te zetten, nadat ik ter club had gezegd dat ik mijn keuze voor de Slot.It-haardroger niet zomaar wenste op te geven. OK, wat hebben we? Auto, track, voeding, regelaar. Terwijl ik mijn opsomming bekeek, realiseerde ik mij iets over het hoofd te hebben gezien: de cartridge van de regelaar. De meeste regelaars bestaan uit een paar condensatoren, een paar veertjes, paperclips, elastiekjes en een draadgewonden weerstand. Dat is het dan wel! Niet de SCP! Die heeft naast wonderlijke elektronica met MOSFETS’s een aparte verwisselbare cartridge met thyristors (GTO) en ik gebruikte the top of the bill, de high current uitvoering. Maar was dat wel zo verstandig nu wij naar een bedenkelijk tapijtrace-niveau waren afgedaald?

Wat ik wel vaker doe, als ik een briljant idee heb, deed ik ook nu! Ik stel me op als een domme kip en stel mijn domme vraag op Slotcar Forum. Kennelijk had ik wat bij de kop want de reacties vlogen me om de oren. Ik vroeg: Zou er enig verschil kunnen zijn tussen de verschillende cartridges van Slot.It als het om gedrag en reactiegedrag van de auto gaat?  Twee antwoorden waren erg grappig. Gooi die high current weg en koop een analoge, positive wiring. Alle problemen opgelost! Reageerde ook nog iemand uit Nieuw-Zeeland met: Ok, thx!

Natuurlijk hoopte ik dat de grootvader aller Slotcarracers, Maurizio, zou reageren, maar dat deed hij wijselijk/weloverwogen/heel slim/ niet. Terwijl Forum het spoor al lang bijster was en er vooral werd doorgekletst over common ground, negative wiring, was ik al weer op een donderdagochtend aan het testen. Met een andere cartridge!

En YES! WE’RE BACK ON TRACK!  Het is technisch gesproken onwaarschijnlijk ingewikkeld, maar het komt erop neer dat de high current-cartridge zich bij gebrek aan high voltage volkomen idioot gaat gedragen. Dat stempel (dit begrijpt u wel) gaat moeiteloos over op de gebruiker. Op mij dus! Ik heb mijn lesje geleerd en wil dat graag delen. Tweede dingetje dat ik graag wil delen: Houd nieuwkomers in godsnaam weg bij de knoppen!