Uitbesteden

Hein Tunnissen

Uitbesteden

Als een vrouw tegen je zegt: “Kijk maar even in mijn handtas!”, dan weten alle omstanders dat jij de hoogste sport van vertrouwen bij haar hebt bereikt. Griezelig wordt het zelfs als een vrouw naar je toekomt en zegt: Zou jij mijn auto willen prepareren? Die vraag overstijgt het niveau van de handtas nog wel met vijftig graden Celsius! Het overkwam mij, dat moge duidelijk zijn.

Wijs geworden (ik had natuurlijk staande naast de auto geen zin in een jetser op mijn muil), informeerde ik nog wel even bij haar man of hij dat wel een beetje OK! vond en dat was gelukkig het geval. Zo kon het gebeuren dat ik op een avond een vreemde auto openschroefde en daarin een heel leven aantrof. Olie, vet, rubber, afgebroken weke delen, slijpsel, een halve kat en vastgekoekte & stinkende resten WD40. Ik floot maar eens tussen de tanden en nam een hele beste slok wijn. Drie uur later, de kap was weer mooi droog en glimmend uit de vaatwasser gekomen, was ik zo ver om het chassis opnieuw te monteren. Daar waar noodzakelijk, verving ik maar meteen onderdelen zonder dit echt met de eigenaresse te overleggen. Ik heb nog even overwogen om een reparatielijst te appen, maar zag daar toch vanaf. Het was al laat en het geeft maar nachtelijke onrust. En uiteindelijk schiet niemand er iets mee op. Racen kost nu eenmaal geld, onontkoombaar.

De belangrijkste verbetering die ik aanbracht, betrof de achteras. De Firma Slot.It heeft nog steeds het idee dat een vliegwiel van aluminium met daarin zo’n klein en heidens schroefje, in staat is die achteras te fixeren. Allicht niet! Nee, dan de firma NSR. Die brengt prachtige messingbusjes op de markt waarmee je de zaak heel fijn kunt uitrichten. Ik schat de prestatieverbetering op zeker 15 procent. Een ander ding dat ik zonder overleg heb gedaan is de montage van twee achterwielen. Die ontbraken namelijk. Is even een kostenpostje, maar dan heb je ook wat.

Enfin, nadat ik her en der nog wat loslopende schade had gerepareerd, zoals de haaienvin die als een malloot in de wind heen en weer wapperde, kwam ik tot een eindmontage. Auto rijdt weer prima; verbetering is nog mogelijk door een zwarte Flat 6RS te monteren in plaats van die nogal tamme gele flat. Enfin, die keuze moeten man en vrouw zelf maar maken. Ik kan niet in hun portemonnee kijken!

Laat ik nu allereerst vooropstellen dat ik het erg leuk vond om voor iemand anders een auto te beknutselen, maar wist u dat er een speciaal adresje is waar je gewoon een opdrachtje weg kunt zetten. Maak effe een auto voor me! De brains achter dit idee is Henri Van Gool en hij presenteert zich via de Slotcar Factory. Met wat geGoogle kwam ik er vrij snel achter dat Henri banden heeft met Carreraclub Nederland en in clubblad 74 (2014) valt wat te lezen over de bouw van Spykers in 2013, schaal 1:24. Kennelijk beviel dat goed, want de Spyker-foto’s komen ook terug op de website. Gelukkig ook het verhaal van iemand die met een opdracht naar de Slotcar Factory kwam.

Ik las het allemaal met verbazing. Eigenlijk vind ik het al vervelend om mijn 1:1-auto voor onderhoud de deur uit te doen, maar een slotcar? Dus ik typte: Huh? Vrij snel kreeg ik antwoord:

“Ik ben een ervaren slotcar racer en heb in harde competitie veel ervaring opgedaan. Die kennis stel ik ter beschikking. Op het gebied van bouw en afstellen. Overigens bij het afstellen van een slotcar gelden dezelfde principes als waar Max Verstappen mee te maken heeft! Daarom verschilt de afstelling ook per baan (omstandigheid). Maar dat terzijde. Mijn slotcars staan bekend als "gemakkelijk te rijden" (als gevolg van de goede afstelling). Nico Kroon van Slotcargarage 't Gooi heeft diverse van mijn auto's gekocht en is daar zeer content mee.”

Helaas kan ik geen mededelingen doen over de prijs van zo’n slotcar en Henri zei ook niets op mijn vraag hoe de zaken lopen. Ik weet het, dat is natuurlijk journalistiek gezeik, maar ik had het aardig gevonden als ik er iets over had kunnen zeggen. Ik reken even voor een standaard analoge Carrera met metalen chassis (Scaleauto of Plafit) zo’n honderdtwintig euro. Ik ga niet voorbij aan de specialiteit, het schilderen en beplakken van de kap. Is Henri toch wel een paar uurtjes zoet mee, om nog maar te zwijgen van de prijs van het materiaal. Op mijn scherm verschijnen nu de letters: Dure Grap!