Hein Tunnissen |
Chaos
Dit moet ik u vertellen! In dat grote land naast ons (met
een katapult schiet je vlot een Drentse kei over de grens) zijn ze dol op
slotcarracen en ze geven er gruwelijk veel geld aan uit. Soms komen er
verzamelingen op de markt waarvan ik denk: zoveel auto’s hebben wij in
Nederland samen nog niet eens! Allemachtig, die lui kunnen er wat van. Kijk, je
hebt van die figuren die zich toeleggen op het per se willen hebben van een
bepaald type slotcar. Zeg de Mclaren F1 GTR. Om zoiets lachen ze zich in
Duitsland helemaal suf. Daar verzamelen ze minimaal alle Porsches van alle
merken en dan in beide toegestane klassen: 32 en 24 en dat weer in alle mogelijke
voorkomende uitvoeringen en kleuren. Dat gaat om duizenden auto’s.
En het allerergste is nog wel dat die auto’s er allemaal
piekfijn uitzien. Een krasje op het dak en de eigenaar is ontroostbaar. Maar
als hij zich herpakt heeft, gaat hij schuren, plamuren, voorlakken en nat
inschuren, waarna de nieuwe toplaag wordt opgebracht en dan -na minstens een
week uitharden- de finish in de vorm van een hoogglanzende laag vernis. Daarna
nieuwe striping en die wordt met een dodelijke precisie opgebracht. Mij zijn voorbeelden
bekend van raceauto’s die natuurgetrouwer uit het schuurtje kwamen dan
indertijd uit de Chinese fabriek. Dan blijkt bijvoorbeeld dat er helemaal
verkeerde spiegels zijn gebruikt. Op een pootje in plaats van aan een
stengeltje. Wordt meteen gecorrigeerd!
Het rijden met die auto’s is een hartverzakking. Bij iedere bocht breekt het angstzweet je uit.
Ter voorkoming daarvan liggen ze dan ook net als echte Duitse auto’s tot de nok
toe vol met lood. En…, de Duitsers hebben de CHAOS-knop! En dat is echt een
dingetje. Toen wij te TE voor het eerst van dit fenomeen hoorden, hebben wij
het ons vier keer achtereen laten uitleggen. Nu ja, de laatste keer hoorden wij
eigenlijk helemaal niet meer wat er werd gezegd, zo hard moesten wij lachen om
die uitvinding.
Stel u een wedstrijd voor. De auto’s zijn na de start Gott
sei Dank door de eerste bocht gekomen en dan ontstaat er op het rechte stuk een
aanrijding. Voor de analogen onder ons: op een digitale baan kunnen net als op
de Autobahn gemene en onverwachte kettingbotsingen ontstaan, omdat er meerdere
auto’s op één track kunnen rijden. Bengs! Als het gebeurt, wordt onmiddellijk
de Chaos-knop gedrückt. Alles staat stil! Zowel de veroorzaker als de
aangereden auto gaan voor straf twintig meter terug! Bij ons is dat bijna een
halve ronde! Dat gieren van de pret wat wij doen als wij horen over dit systeem
horen praten, is natuurlijk ook leedvermaak dat onstuitbaar opborrelt omdat óók
het slachtoffer terug wordt gezet. En alsof dat nog niet genoeg is: alle andere
coureurs staan vrolijk een beetje uit de neus te eten totdat alles weer
geregeld is.
En geloof het of niet, de Autobahn is nog niet vrijgegeven
of er is alweer een nieuwe Unfall en het hele feest herhaalt zich. Er zijn
auto’s die zonder enige schuld meer achteruit dan vooruitrijden en begrijpelijk
duurt zo’n raceavond wat langer dan bij ons. Nu bedenk ik me echter weleens dat
wij eigenlijk als beesten te keer gaan. Slechts een enkeling moppert daarover,
maar meestal lachen we ons een staart. Spoiler! Spoiler! Spoiler!, hoor je dan
roepen. En wat blijkt? Terwijl het hele veld vrolijk verder davert, ligt er
achter de Solexbocht gewoon een complete spoiler op het asphalt. Geen idee hoe
die daar terecht is gekomen. Geen idee van wie!
Een ander fenomeen dat bij ons goed zou zijn voor het hard
inslaan van de Chaos-knop, is de focus op de auto. Je kijkt zo gespannen en
intens naar je eigen autootje dat het je helemaal ontgaat dat ergens midden op
de baan buurman op zijn plaat is gegaan. Met een enorme klap kom je daarachter.
Tja, op een circuit verwacht je geen verkeerslichten en ook geen omgevallen
auto’s. Gelet op de snelheid die wij nastreven, is zoiets natuurlijk niks
bijzonders, maar het kan je lelijk verrassen.
Tegen de tijd dat wij de functie van de Chaos-knop helemaal
tot onze kleine hersenen hadden laten doordringen, bespraken wij heel serieus
en ernstig de wenselijkheid van zo’n dictatoriale safetycar. Want zo moet je
het toch wel zien: de wedstrijd wordt steeds dood gelegd. Voordat je dan eens
een keer je racepace te pakken hebt! Hahahaha! Voor Hollanders heeft dit wel
voordelen: Duitse slotcars hebben weinig kilometers in de benen en zijn nog mooier
dan Hollandse nieuwe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten