Gezellie!

Hein Tunnissen

Gezellie!

Alweer enige tijd geleden reden Marcus Aurelius en ik samen naar Best om daar eens op ons gemak naar de prestaties van SRC Eindhoven te kijken. Ik was zo attent geweest een extra kan koffie in een thermosfles over te hevelen, zodat Marcus na Zwolle, meteen nadat wij de scherpe afslag naar de A50 als een goed uitgebalanceerde slotcar hadden genomen, de koffie kon serveren in twee Hellendoorn-warmhoudbekers die gebroederlijk naast elkaar in hun klemmetjes boven het uitklaptafeltje stonden. Frans comfort, merkte Marcus terecht op. Aan mij de eer geen botsing te veroorzaken, want dan zou de airbag de koffie tot ver achter in de auto slingeren. Melk? Nee, alleen suiker!

Omdat wij een flinke stoot geheime plannen ter verbetering van onze slotcarraceclub koesteren, hadden wij geen gebrek aan gespreksstof. Zo memoreerden wij de ooit gedane uitspraak van Klaas Bos die was gebaseerd op de ervaring dat de club uiteenvalt als de 24-ers binnenkomen. “Reken op ruzie!”, kort samengevat. Om dit nu te voorkomen hebben wij in het geheim besloten dat er minstens één baan bij moet komen waarop de analoge olifanten met elkaar de strijd aan kunnen binden. Dat het Marcus menens is, bleek wel uit het feit dat hij de maten daarvoor uit het hoofd kent en dat hij - op uitnodiging daar - in Duitsland de afstand tussen de tracks opmat. Hé, die bleek in Nederland toch wel wat groter te zijn!

Veel meer kan ik er niet over zeggen, maar wel nog dat wij minstens zoveel waarde hechten aan de hele soesa om het slotcarracen heen, als om dat vaak bejubelde wedstrijdelement. Is leuk, maar het is slechts een facet. Terwijl wij zo rustig voort zoefden, waren onze jongens in Delfzijl ook in de Jap gekropen om richting Veendam te toeren. Zij hadden ‘s middags wél een wedstrijd te gaan, waarvan Alphons later verslag deed op zijn blog. Grappig: Zij reden met zessen op een tweesporenbaan, terwijl wij met zijn tweeën op weg waren naar een zessporenbaan.

Te Best was het een gezellige drukte. Echt wel! Nauwelijks binnen of ik stond al vrolijk te kletsen met een Italiaan die de avond tevoren te zien was geweest in Hart van Nederland, waarbij er meewarig medelijden was met zijn polsbrace ten gevolge van het oefenen. Trainen, sukkels! Hij lachte zich de staarten, had hij die journalist even mooi bij de neus! Welnee, joh, niks aan de hand!

De sfeer zat er goed in. Het ontging de mannen van SRC Eindhoven, Paul van den Hurk voorop, wel een beetje want die waren vooral helemaal aan het eind van hun Latijn. Zo kreeg ik te horen - de wedstrijd was al in volle gang - dat zaterdagavond plotsklaps een trafo met een capaciteit van 14 A was doorgebrand en dus totaal onverwacht overleden! Heremetijd! Goede raad was duur en daarom sprong Tamar in de auto om even op en neer naar Amsterdam te kachelen voor een reserve stroomvoorziening. Diep in de nacht, de buitenlandse gasten lagen heerlijk onwetend op één oor te ronken, was het gefikst. Niets kon een mooie wedstrijddag nog ontregelen. Ik noteerde ijverig: Reservetrafo kopen, minstens 20 A.

Nu weet ik natuurlijk niet of u behalve slotcarracer ook voetballiefhebber bent (onwaarschijnlijk is dat wel), maar de hele sfeer was volkomen anders dan in en rond het stadion. Met de verliezers werd net zo hard meegeleefd als met de mogelijke winnaars. Hoewel, we hadden nog vijf uur te gaan en dan moet je wel voorzichtig zijn met victorie kraaien. Wat wij bijvoorbeeld mooi vonden was een start achter de safetycar, waarbij de coureurs de afstand tot hun voorligger goed in de gaten moesten houden. En dat viel om de drommel niet mee. Later was er even sprake van een gevaarlijke toestand (Collision Under investigation) en toen kwam die safetycar virtueel even terug. De spanning werd een stuk verlaagd, zodat iedereen gezellig voort bleef hobbelen in afwachting van hervatting van de race. Toch wel heel wat anders dan de Duitse Chaos-knop waarmee de wedstrijd om iedere klipklapper wordt stilgelegd en dader en slachtoffer (!) beide meters worden teruggezet. Nee, dan daaro in Eindhoven. Ook de coureurs wisselden staande de vergadering, de auto kwam alleen tot stilstand om eventuele schade te herstellen. En dat is dan weer kei leuk! Je bent namelijk verplicht om te rijden met alle uitsteeksels die op de bolide horen te zitten. Spoiler kwijt? Naar de pitstraat voor een nieuwe! Voor het eerst heb ik ervaren dat de droogtijd van secondelijm gewoon uren duurt! Wat een rare sensatie. Maar wel gezellie!