Advies

Hein Tunnissen

Advies                

Eén van de lastigste dingen bij het slotracen is de kwestie van het hoofd koel houden. Lastig omdat je bij tegenslag geneigd bent als een bezetene te gaan racen, waardoor het alleen maar slechter gaat. Ik had dat tijdens een wedstrijd Group C. Had ik uiteindelijk na veel moeite qua maat de juiste banden onder de bolide, schuift dat ding alsof ik over een ijsbaan reed. En niet alleen dat! De-slotten anywhere! Eerst was ik verbaasd, later kwaad, onthutst, verbeten, en uiteindelijk zelfs wel een tikje boos op die rot kar! Pleurt toch op!

Van mijn vrienden kreeg ik allerlei goede adviezen die natuurlijk nergens opsloegen, maar ja, mannen zijn onderling niet zo heel erg goed in het uiten van gevoelens, laat staan troosten. God bewaar me, zeg! Toch kwam de oplossing uit die hoek. Marcus Aurelius die met enige verbazing mijn gekluns bezag, zei: ‘Geef es hier dat ding!’ En warempel, het ding ging als een speer! Tot overmaat van ramp wilde Johnny Be Good zich ook nog even bewijzen en ook hij reed als de duivel met mijn halsstarrige voertuig. Het troosten bestond dus vooral uit het tot in den treure herhalen dat die auto zó fantastisch reed. Wat een super auto is die Slot.It Toyota 88C toch!

Dankzij het gesar van beide mannen kreeg ik een brainwave die werd aangeslingerd door de heer Good die zich verstoutte mij te adviseren eens een andere controller te nemen. Knip! Nu moet de lezer weten dat de heer Good op een bepaald moment precies zo’n zelfde controller bezat, maar dat hij er helemaal gestoord van werd omdat bij hem de knopjes steeds in een andere positie gingen staan. Ook tijdens het racen. Hopeloos ding dus. Niet dat hij er zelf aan zat te draaien; het was meer een onzichtbaar kaboutertje dat hem steeds zat te plagen. Hup, stonden die knopjes weer helemaal verkeerd!

Nu ben ik niet van het bijgeloof, trollen en kabouters en nog minder geloof ik dat Telemetry iets te maken heeft met de telepathie waarmee tegenstanders op afstand jouw controller zeggen te kunnen ontregelen. Bullshit! Maar ik dacht wel: John, je hebt gelijk, ik moet eens helemaal terug naar af en de zaak opnieuw opbouwen.

Daarom regelde ik onze clubbaan voor mij alleen. Gewoon om te testen. Terug naar af, een soort reset voor de controller en voor mijzelf. Nu heb ik al heel wat dingen in mijn leven gedaan die goed voor mij uitpakten, maar dit was er ook eentje. Ik draaide alles op nul en draaide de middelste knop zó, dat de Mosler begon te rijden op het moment dat ik de trigger ook maar een fractie indrukte. Ik noteerde: 3. Vervolgens reed ik een rondje. Het was de hel, maar ik wist nu waar ik moest wezen, namelijk bij de knop Power Trim (anti-spin) ofwel de agressie-regelaar. Op basis van wat ik gelezen had en ook een beetje leunend op mijn ervaring draaide ik die knop een flink eind rechtsom. Eigenlijk had ik de oplossing meteen te pakken.

Wat was de truc? Door de bochten lineair aan te remmen, ging ik daar weliswaar vlotjes doorheen, maar moest ik na de bochten als een randdebiel accelereren om weer op wedstrijdsnelheid te komen. Typisch een fout dingetje dat allengs was ontstaan door dat wedstrijdjes rijden. Door de trigger snel tot honderd procent in te trekken, springt de wagen subiet uit het slot.

Omdat het allemaal zo vlug gaat is het lastig te zien, maar mijn conclusie was dat het probleem niet in de bocht, maar juist daarna lag. Door de Power Trim in te stellen op 8 (0 - 10) en de Min Speed op 5 procent (0 - 50), de Brake op 18 Sweep (max 25) en de Curve op 5 (1 - 10) op een met dipswitches vast ingesteld percentage van 35, was mijn hoofdpijn helemaal opgelost.

Degenen onder u die nog rijden met zo’n rood of groen duimdrukkertje van Fleischmann of met zo’n grappig pistooltje van Scalextric, begrijpen hier natuurlijk helemaal niks van, maar zij kunnen op basis van dit verhaaltje wel de conclusie trekken dat er in de slotracewereld véél veranderd is.

Go backwards, to go forward en dat bleek ook hier verstandig. Niet verstandig is om bij het eerste scheutje tegenwind naar een andere techniek te zoeken. Ga eerst bij jezelf te rade! Dus kennelijk bouwde ik in de loop der tijd een houding op in de trant van ‘dat regel ik wel even bij’. Zonder in de gaten te hebben dat ik de weg al lang helemaal kwijt was. Bedankt John, voor je waardeloze advies!