zondag 20 mei 2018

Omschakeling

Hein Tunnissen

Omschakeling
Het aardige van deze tijd is dat de wereld steeds meer belangstelling krijgt voor de technische aspecten van het slotcarracen, vrouwen uitgezonderd. Die hebben het stelselmatig over ‘spelen met autootjes’, wat te wijten moet zijn aan een enorm holte in hun hersens die bij meer normale mensen is opgevuld met technisch inzicht. Wat zien wij namelijk? Eerst begint iedereen wat te wauwelen over elektrisch rijden, daarna legt het chauffeurtje het loodje. Twee belangrijke stappen op weg naar de wereldwijde erkenning van het slotcarracen. Ik kan me nog herinneren dat ik te maken had met een directeur die een Lexus reed. Hybride! Hij sprak daar altijd met een beetje gedempte stem over, waaruit ik afleidde dat hij dat liever een beetje geheim wilde houden. Wijvenkar!
Maar van lieverlede was de omschakeling niet te stoppen, en ik kan me zeker nog herinneren hoe groot de paniek op redacties van bladen zoals AutoWeek (de auto autoriteit, hahahahaha!) was die zes primeurs in twee weken te verwerken kregen, namelijk door persberichten van grote merken zoals Volvo, BMW en zelfs Audi dat het Schluss was met de grote stinkers. Hadden ze nog maar nauwelijks bedacht hoe zij dit de lezertjes moesten vertellen, kwam de volgende klap alweer! De verbanning van de diesel, waarover zij jaren hadden geschreven dat dit de enige krachtbron was voor een echte vent. Hij, de kilometervreter, de crossoverfanaat! Omdat je toch man moet zijn om de waarde van die techniek überhaupt op waarde te kunnen schatten.
En dan nu het chauffeurtje. Het is een ontwikkeling die overal werd aangekondigd, maar stelselmatig werd genegeerd. Behalve door slotcarracers natuurlijk, die wel beter wisten. U herinnert zich zes vrachtwagens als olifanten achter elkaar op de Maasvlakte met maar één chauffeur die beslist: de voorste! U herinnert zich de man die zich lekker uitrekt, handen achter het hoofd en ondertussen met 140 over de A28 zoeft, nota bene op de linkerbaan? Want zo begon het: de auto die zelf tussen de lijntjes kon blijven. Ik heb me er altijd over verbaasd dat Renault in 2002 de Vel Satis op de markt bracht die dat kunstje vlot flikte. Inclusief versnellen, remmen en richting aangeven, maar dat allerminst aan de grote klok hing. Nu begrijp ik waarom. Het was pas de eerste stap!
Maar de 1:1 slotcar is niet meer te stoppen. Het is zuiver een kwestie van wennen aan de gedachte. Daarom is het ook zo frappant en bewonderenswaardig dat er in Delfzijl een man is opgestaan die zich heeft voorgenomen de wereld om te turnen. Geteisterd door weer en wind, bouwde hij onder zijn tochtige carport een fraaie 3-spoorsdemobaan, waarmee hij deze zomer de boer opgaat in stad en ommeland. En dat is heel goed gezien van Alphons-P., want het omzetten van de geesten is eigenlijk vooral een kwestie van veel aandacht geven. Zie het roken! Niet die misselijkmakende foto’s op de pakjes, maar het voortdurende gezeik over dat meeroken heeft het fenomeen in een razend tempo gedecimeerd. Die PR-techniek is volledig gekopieerd voor de diesel. Ik bedoel: Wie weet waar Arnhem ligt? Maar dat provinciedorp dat hooguit wordt geteisterd door wilde zwijnen en herten, kondigde een dieselstop af en haalde daarmee het Journaal. Stikjaloers op die gratis reclame volgden Utrecht, Rotterdam, Amsterdam en Zwolle.
De baan bezorgde Alphons veel kopzorg. Vanwege de laadruimte van zijn auto, moest de baan uit losse delen bestaan die dan op de braderie aan elkaar worden gekoppeld. Hij koos voor Litze in plaats van kopertape, maar dat vereiste weer een speciale overgang tussen de delen. Hij koos voor accu’s bij wijze van stroomvoorziening, omdat hij het risico van “Geen zon, geen stroom!” bij zonnepanelen te groot achtte. En hij ontwierp tot slot een vernuftig systeem van latten en schragen en veel vleugelmoeren waarmee hij de baan boven de grond kon laten zweven. Maar wankel was het wel. Zeker op die karakteristieke marktpleinen in het noorden des lands die vanwege het historisch besef en de toeristieke invalshoek belegd zijn met van die kleine kutklinkertjes, waarop zelfs een auto met terreinbanden nog staat te wiebelen. Zijn vrouw die dat getob met lede ogen aanzag, toog naar Aldi en kocht daar zes kampeerinklaptafels van aluminium en kunststof, zodat niet alleen de baan, maar ook de gereedschappen en hulpmiddelen veilig opgesteld kunnen worden.
Klaar! Over de feitelijke tournee is nog niets bekend. Het is daarom raadzaam de blog (alphons-p.blogspot.com) van deze unieke slotcarracer (Some say he's banned from the town of Heerhugowaard; all we know he’s called The Stig) goed in de peiling te houden want daarop zal komende lente ongetwijfeld de marsroute worden gepubliceerd. Het is net seks: slotcarracen moet tussen de oren zitten.

2 opmerkingen:

  1. Eigenlijk wilde ik iets roepen over echte mannen en steenkolen, en dat het volgen van rails al gebruikelijk is sinds 1839, zelfs zonder litze of kopertape, maar ik ben afgeleid door jouw opmerking over een mobiel circuit. Dat heeft Jack the Slipper al eens gedaan, de Rent a rally, gebouwd in een aanhanger, en Henk G uut Twent had ook ooit een mobiel circuit in de achtertuin. Ik zal het blog van Alphons volgen, want in Heerhugowaard woont ook treinenboer meneer Huider en een appel valt doorgaans niet ver van een boom, de braderie waar Alphons staat in de regio hier zal ik zeker bezoeken.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Frank, van Henk G uut Twent heb ik inderdaad ooit iets van gelezen. Voordat ik op een braderie sta zal medio volgend jaar zijn. Eerder hoop ik een plaatsje toegewezen te krijgen bij de Noordelijke spoor en modelbouwbeurs in Veendam dit jaar. Daar ga ik mij eerdaags voor inschrijven.

    BeantwoordenVerwijderen