 |
| Hein Tunnissen |
Omschakeling
Het aardige van deze tijd is dat de wereld steeds meer
belangstelling krijgt voor de technische aspecten van het slotcarracen, vrouwen
uitgezonderd. Die hebben het stelselmatig over ‘spelen met autootjes’, wat te
wijten moet zijn aan een enorm holte in hun hersens die bij meer normale mensen
is opgevuld met technisch inzicht. Wat zien wij namelijk? Eerst begint iedereen
wat te wauwelen over elektrisch rijden, daarna legt het chauffeurtje het
loodje. Twee belangrijke stappen op weg naar de wereldwijde erkenning van het
slotcarracen. Ik kan me nog herinneren dat ik te maken had met een directeur
die een Lexus reed. Hybride! Hij sprak daar altijd met een beetje gedempte stem
over, waaruit ik afleidde dat hij dat liever een beetje geheim wilde houden. Wijvenkar!
Maar van lieverlede was de omschakeling niet te stoppen, en
ik kan me zeker nog herinneren hoe groot de paniek op redacties van bladen
zoals AutoWeek (de auto autoriteit, hahahahaha!) was die zes primeurs in twee
weken te verwerken kregen, namelijk door persberichten van grote merken zoals
Volvo, BMW en zelfs Audi dat het Schluss was met de grote stinkers. Hadden ze
nog maar nauwelijks bedacht hoe zij dit de lezertjes moesten vertellen, kwam de
volgende klap alweer! De verbanning van de diesel, waarover zij jaren hadden
geschreven dat dit de enige krachtbron was voor een echte vent. Hij, de
kilometervreter, de crossoverfanaat! Omdat je toch man moet zijn om de waarde
van die techniek überhaupt op waarde te kunnen schatten.
En dan nu het chauffeurtje. Het is een ontwikkeling die
overal werd aangekondigd, maar stelselmatig werd genegeerd. Behalve door
slotcarracers natuurlijk, die wel beter wisten. U herinnert zich zes
vrachtwagens als olifanten achter elkaar op de Maasvlakte met maar één
chauffeur die beslist: de voorste! U herinnert zich de man die zich lekker
uitrekt, handen achter het hoofd en ondertussen met 140 over de A28 zoeft, nota
bene op de linkerbaan? Want zo begon het: de auto die zelf tussen de lijntjes
kon blijven. Ik heb me er altijd over verbaasd dat Renault in 2002 de Vel Satis
op de markt bracht die dat kunstje vlot flikte. Inclusief versnellen, remmen en
richting aangeven, maar dat allerminst aan de grote klok hing. Nu begrijp ik
waarom. Het was pas de eerste stap!
Maar de 1:1 slotcar is niet meer te stoppen. Het is zuiver
een kwestie van wennen aan de gedachte. Daarom is het ook zo frappant en
bewonderenswaardig dat er in Delfzijl een man is opgestaan die zich heeft
voorgenomen de wereld om te turnen. Geteisterd door weer en wind, bouwde hij onder
zijn tochtige carport een fraaie 3-spoorsdemobaan, waarmee hij deze zomer de
boer opgaat in stad en ommeland. En dat is heel goed gezien van Alphons-P.,
want het omzetten van de geesten is eigenlijk vooral een kwestie van veel
aandacht geven. Zie het roken! Niet die misselijkmakende foto’s op de pakjes,
maar het voortdurende gezeik over dat meeroken heeft het fenomeen in een razend
tempo gedecimeerd. Die PR-techniek is volledig gekopieerd voor de diesel. Ik
bedoel: Wie weet waar Arnhem ligt? Maar dat provinciedorp dat hooguit wordt
geteisterd door wilde zwijnen en herten, kondigde een dieselstop af en haalde
daarmee het Journaal. Stikjaloers op die gratis reclame volgden Utrecht,
Rotterdam, Amsterdam en Zwolle.
De baan bezorgde Alphons veel kopzorg. Vanwege de laadruimte
van zijn auto, moest de baan uit losse delen bestaan die dan op de braderie aan
elkaar worden gekoppeld. Hij koos voor Litze in plaats van kopertape, maar dat
vereiste weer een speciale overgang tussen de delen. Hij koos voor accu’s bij
wijze van stroomvoorziening, omdat hij het risico van “Geen zon, geen stroom!”
bij zonnepanelen te groot achtte. En hij ontwierp tot slot een vernuftig
systeem van latten en schragen en veel vleugelmoeren waarmee hij de baan boven
de grond kon laten zweven. Maar wankel was het wel. Zeker op die
karakteristieke marktpleinen in het noorden des lands die vanwege het
historisch besef en de toeristieke invalshoek belegd zijn met van die kleine
kutklinkertjes, waarop zelfs een auto met terreinbanden nog staat te wiebelen.
Zijn vrouw die dat getob met lede ogen aanzag, toog naar Aldi en kocht daar zes
kampeerinklaptafels van aluminium en kunststof, zodat niet alleen de baan, maar
ook de gereedschappen en hulpmiddelen veilig opgesteld kunnen worden.
Klaar! Over de feitelijke tournee is nog niets bekend. Het
is daarom raadzaam de blog (alphons-p.blogspot.com) van deze unieke
slotcarracer (Some say he's banned from the town of Heerhugowaard; all we know
he’s called The Stig) goed in de peiling te houden want daarop zal komende
lente ongetwijfeld de marsroute worden gepubliceerd. Het is net seks:
slotcarracen moet tussen de oren zitten.
Eigenlijk wilde ik iets roepen over echte mannen en steenkolen, en dat het volgen van rails al gebruikelijk is sinds 1839, zelfs zonder litze of kopertape, maar ik ben afgeleid door jouw opmerking over een mobiel circuit. Dat heeft Jack the Slipper al eens gedaan, de Rent a rally, gebouwd in een aanhanger, en Henk G uut Twent had ook ooit een mobiel circuit in de achtertuin. Ik zal het blog van Alphons volgen, want in Heerhugowaard woont ook treinenboer meneer Huider en een appel valt doorgaans niet ver van een boom, de braderie waar Alphons staat in de regio hier zal ik zeker bezoeken.
BeantwoordenVerwijderenHoi Frank, van Henk G uut Twent heb ik inderdaad ooit iets van gelezen. Voordat ik op een braderie sta zal medio volgend jaar zijn. Eerder hoop ik een plaatsje toegewezen te krijgen bij de Noordelijke spoor en modelbouwbeurs in Veendam dit jaar. Daar ga ik mij eerdaags voor inschrijven.
BeantwoordenVerwijderen