EU

Hein Tunnissen

EU

Wie weet het nog? Als je vroeger op de fiets naar België op vakantie ging, bijvoorbeeld naar het plaatsje Balen zoals ik deed, dan mocht je vooral niet vergeten een verloopstekker mee te nemen, want anders kwam je na twee weken terug met een babyface vol wegwaaiend schaamhaar. Was je zo dapper door te fietsen naar Lille, zoals ik deed, dan moest er weer een andere mogelijkheid zijn om het Franse stroomnetje te enteren. Godzijdank was Spanje voor mijn stalen Batavus te ver, want anders had je weer een ander dingetje nodig uit je ANWB-setje. De EU zou het allemaal gemakkelijker maken met standaardisering. Dat werd de blauwgrijze CEE-stekker die het eigenlijk nooit verder heeft geschopt dan Nederland en tot door Nederlanders gedreven campings in Frankrijk.

Deze volstrekte mislukking, want zo mogen we dit krachtige optreden wel noemen, raakt ook de slotcarracerij. Wederom als eenling is Nederland op eigen initiatief omgeschakeld van de banaanstekker anno 1922 naar de XLR-plug. De Duitsers met Siemens, BASF en Bayer in hun kielzog houden natuurlijk vast aan de simpele pinvoering omdat ze hun vlag in de gaten kunnen prikken. Als ik Duitser was, zou ik dat ook willen. Overal meteen en direct duidelijk maken dat het de Heimat betreft die aan het stuur zit. Enfin, ik heb vanwege de ligging van Musselkanaal, mijn nieuwe racebaan ook uitgerust met de contrabanaan, want persoonlijk heb ik niks tegen Duitsers en als er straks een paar komen aanwaaien, dan is een sip gezichtje wel het laatste wat je wilt.

Goed, maar wij te TE hebben de Zwitserse vlag als middelpunt en dus piekert Marcus Aurelius er niet over om naast de XLR-aansluitingen ook nog contrabananen te monteren. Ze brengen maar een verloopstekkertje mee, die oosterburen zal hij wel denken. Lastig is wel dat die standaardisering van de EU ook hier ontbreekt. Ik koop die prachtig vormgegeven oer solide roestvaststalen stekkers bij de BAX Music in Goes. Een enorm assortiment voor musici die uiteraard de ballen verstand van dit soort zaken hebben en daarom is het aan Bax Music om te zorgen dat alles in alles past. Omdat voor mij dat hele XLR-gedoe bijna een gelopen race is (digitaal Oxygen is direct draadloos communiceren met de slotcar), heb ik een hele mooie XLR-stekker gekocht voor mijn voorschakelapparaatje (CRI) tussen analoog en digitaal.

Nu blijkt dat deze hele mooie XLR-stekker niet helemaal lekker past in de aansluiting van track 3. Maar aangezien die stekker van RVS is en dus beresterk, is het gewoon een kwestie van effe doorduwen. Bleek dat ik het hele binnenwerk richting het tapijt douwde. En wat dan weer zo laf is: ik kreeg meteen de schuld! Het was mijn stekker die dit deed. Hou toch op zeg! Nu wel effe nadenken: in de drie andere past hij wel! Marcus heeft dus gewoon in een of andere goedkope Zwitserse koekoeksklokwinkel een paar van die plestic XLR-stopcontactjes à 50 rappen gekocht die gewoon niet aan NEN 7510 voldoen.

En dat kan ik bewijzen. Iedereen weet dat een CEE-stekker in een blauwgrijs CEE-stopcontact met enige geweld losgetrokken moet worden. De kans dat u beide voeten tegen de muur moet zetten, is aannemelijk. Zo ook de echte XLR-aansluitingen, want musici zijn allergisch voor ruisch, rumble, wow and flutter. Omdat het hun muziekje verstoort; dat kunt u zich wel voorstellen natuurlijk! Daarom zijn de XLR-aansluitingen zó precies passend gemaakt, dat je ze ook kaarsrecht in moet steken of moet loshalen. Dat laten die plestic ondingen gewoon niet toe. Dat heb ik met mijn precisie-aansluitmateriaal wel aangetoond.

Hieruit blijkt dus dat het niet alleen om een goed afgestelde slotcar gaat, maar ook om de ieniemienie details in de periferie. Het valt mij bijvoorbeeld op dat slotcarracers met een enorme boog om de geheimen van de elektriciteit, de eerste stap na XLR, lopen. Dat is nooit een gespreksonderwerp, terwijl nota bene het hele festijn toch daar begint. Iedereen vindt zich een hele held met vier sporen en evenzoveel power supplies (trafo – Noord-Nederland: travo). Maar niemand maakt zich druk om het gegeven dat zelfs de beste voeding een paar tienden daalt, als het autootje begint te rijden. Per trafo/travo kan dat fors schelen. Het is dus zomaar mogelijk dat uw club op track drie stelselmatig de beschikking heeft voor 11,6 volt, tegen baan 2 met 11,9 volt. Nee, daar wordt niet over nagedacht. Wij krabben overtuigd en zelfgenoegzaam de kleine spikkeltjes van de plestic velgjes om het best mogelijke resultaat te halen, maar we vergeten om onze stroomvoorziening per baan te normeren. Kwaad lullen over de EU is prima, maar kijk ook eens in je eigen onderbroek!