Emoties

Hein Tunnissen

Emoties

Bij veel sporten, zo niet de meesten, doe je je ding als het zo uitkomt en dat was het dan. Hoe anders is dat bij slotcarracen! Je hebt niet alleen de spanning van de wedstrijd of een nieuw autootje, maar ook de niet aflatende moederlijke zorg voor het wagenpark, want het valt om den drommel niet mee alles tiptop and Spic and Span te houden. Dat vergt doorzettingsvermogen en toewijding! Maar ook technisch inzicht dat aan vernuft grenst, arendsogen om het kleinste ongerechtigheidje te bespeuren, een riante portie geduld en vooral veel, heel veel analytisch vermogen. Dat je er meer dan handig voor moet zijn, hoeft geen betoog. Nee, een echte slotcarracer word je niet zomaar.

Je kunt eigenlijk wel stellen dat wij uit heel apart hout zijn gesneden. In de voetballerij is het vooral bier uit plestic bekers en hard schreeuwen, iets dat wij gewoon niet kennen. Verlies je de wedstrijd dan ga je gezellig een biertje drinken uit een mooi fris, voorgespoeld glas en discussieer je met je maten over de mooiste momenten van die dag. Die prachtige beheerste drift, een volmaakte paniekstop, of een weergaloze start nadat de lichten zijn uitgegaan. Heb ik het nog niet over het gezellige knutselen in het honk, met links en rechts een maat die ook al vrindelijk in zichzelf zit te brommen over dat vermaledijde tandwieltje dat steeds loskomt als het motortje wat warmer wordt. Lastig dingetje!

Slotcarracen, je moet er natuurlijk wel gek van zijn! Daarom was ik dan ook vreselijk verbaasd toen ik ontdekte dat er luitjes zijn die het gefröbel uitbesteden. Die een opdrachtje uitzetten omdat zij een nieuwe auto wensen. Ik dacht eerst dat ik een klap van de molen had gehad, toen ik het las. Het is dan ook lastig om iets heel doms te verzinnen dat op hetzelfde neerkomt. Ik noem een slagroomtaart zonder slagroom, ik noem een huwelijk zonder huwelijksnacht. Het lekkerste laat je dus achterwege! Ik wil hier op deze plaats niemand echt beledigen, maar hoe stom kun je zijn? De diepe bevrediging schuilt namelijk in de inspanning die je moet leveren. Ik zal proberen mij nader te verklaren. Tijdens een wedstrijd te TE komt het regelmatig voor dat één onzer diep teleurgesteld is over de prestaties van zijn bolide. Er is dan bijvoorbeeld weer zo’n gekke wedstrijdregel in het leven geroepen als: Iedere auto mag, mits van Slot.It! Verder een leuke club, daar niet van.

Goed, dan heb je nog een of ander rood lijk uit Milaan in de kist en daar moet je het dan die wedstrijd mee doen. Lichten uit en daar kruipt je auto naar de eerste bocht. Toe maar! Je lacht nog, maar jij weet dat je binnen een paar minuten door het hele veld wordt gelapt. Lekker dan! Dapper kachel je voort en in je hoofd ontstaat een gemeen plan: eenmaal thuis zal er net zo lang worden gesleuteld, totdat er een helse machine is ontstaan. Het plan wordt in gedachte verder uitgebroed, terwijl ondertussen de kornuiten worden lastiggevallen met een onbegrijpelijke uitleg over het falen.

Een halve week later staan de eerste oorlogskreten op onze Facebook-pagina: Begin maar vast bang te worden, want nou rijdt ie zo hard dat ik er zelf bang van begin te worden. Toe maar!  Dat blijkt later wat tegen te vallen, maar er is duidelijk een positief begin. Maar dan, na zes weken, is het autootje wel okiedokie oké! Met een dikke grijns rijdt de eigenaar iedereen vlot naar de Filistijnen en hem vallen veel schouderklopjes ten deel. Goed gedaan, jochie! Hoe bevredigend wil je het hebben? Allemachtig, wat een fijn autootje!

Zo herinner ik me nog een Classic Race van Sir Franco Slot in Drachten. Aan de start verscheen een lichtblauwe Renault A310 Gitanes, waarvan je gewoon bij voorbaat wist dat die geen deuk in een pakje boter kon slaan naast die idiote Amerikaanse lijpbakken. Ho, ho, dat verliep even anders. Die Renault reed als een speer. Strak en even snel in de bochten als op het rechte stuk. Ik complimenteerde de eigenaar nadien voor dit ongelooflijke mooie stukje slotcarracetechniek. Hij begon, door emoties overvallen, nog net niet te huilen en hij kon nog net stamelen dat hij er meer dan een half jaar mee bezig was geweest. Toe maar! Nadat hij zich had vermand, vertelde hij mij zijn grootste probleem ooit: er miste nog een spoiler! De uitspraak van Klaas Bos gedachtig: ‘Alles is te koop!’, klopte ik hem vriendelijk op de schouder: “Dat krijg jij dan ook nog wel voor elkaar!” Kijk, dat is nu echt de kameraadschappelijke kant van slotcarracen. Opbeurende woorden waar je niks aan hebt!