Whatsapp

Hein Tunnissen

Whatsapp

’t Heerlijk avondje is gekomen: toch wel opmerkelijk als je je op dinsdagmiddag via Whatsapp met een collega-coureur al verkneukelt over vrijdagavond, de clubavond. Bizar eigenlijk! Nou is er natuurlijk wel wat aan de hand want wij zijn natuurlijk niet van die klessebeswijven, die zomaar een eind weg ouwehoeren en ondertussen elkaars hand zitten vast te houden bij een koppie thee. Nee, het gaat wel ergens over! Eerder verhaalde ik op deze plaats over de DS-controller van Marcus Aurelius die een knopje (van de vier) verloor dankzij een kwispelende hond. Dat ongelukje werd gerepareerd, maar niet veel later brak er wéér een knopje af en toen was het goed mis. Gepoogd werd om tin af te zuigen en zelfs weg te blazen om een nieuwe potmeter te monteren, maar die reanimatie kwam te laat. Als ik het goed weet, wilde er nog wel ergens een rood LEDje gaan branden bij wat gefrunnik, maar daar bleef het dan ook bij. Kapot en voorgoed!
Nu is natuurlijk in dit ondermaanse niks voor de eeuwigheid, maar dit was toch wel een erg kort leventje voor een regelaar van enige allure. Daarbij was het een regelaar die Marcus gewoon erg goed lag. En dat is nog bijna belangrijker dan het gewicht, de ergonomie van de handgreep of zelfs de elektronische mogelijkheden als daar zijn instelbare remkracht of anti-spin. Terwijl dit allemaal speelde, kwam Patrick Jumbo via Whatsapp binnenzeilen met de vraag welke controller hij het beste kon kopen. Nu vind ik het altijd moeilijk om dit soort adviezen te geven. Het blijft een slag in de lucht, want wat voor mij werkt, hoeft helemaal niet voor hem of haar de oplossing te zijn. Het is nogal persoonlijk. De vergelijking met een onderbroek dringt zich op: snit en merk zijn nogal persoonlijk, te meer je er wellicht in de slaapkamer een bepaald effect van verwacht.
Hoe dan ook, na een tiental Whatsappjes over en weer, koos Patrick voor een DS met 2 knoppen, waarbij hij het financiële aspect een grote rol liet spelen en dat vond ik uiterst verstandig. Met een spiksplinternieuwe vrouw en een nog kleine Patrick in de peuterspeelzaal, kun je maar beter goed op de kleintjes passen. Dat had wel tot gevolg dat zijn aanvankelijke keuze voor een Slot-It SCP-controller van de baan was. Dat vond ik wel een beetje jammer, want ik rijd zelf met groot genoegen met zo’n ding mijn rondjes. Zelfs als ik een avond versjteer doordat ik veel te veel en veel te royaal aan de knoppen draai als een auto niet presteert zoals ik eigenlijk wil. “Het ligt altijd aan de coureur, nooit aan het materiaal!”, is een wetmatigheid die ik dan doelbewust negeer.
Enfin, zodoende eindigde mijn adviseurschap net zo abrupt als het begonnen was en omdat ik nu ineens wat tijd over had, besloot ik een briefje naar Italië te sturen met een vraag over een ongebruikte cartridge die ik al tijden in de kast heb liggen. Want het zijn wel vreemde rommelaars, die Italianen! Nergens op hun spullen een fatsoenlijke aanduiding of een code! Niks daarvan en daarbij zijn de teksten van hun brochures zo slecht doordacht dat zij die vaak op Slotforum.com moeten aanvullen of corrigeren. Stel bijvoorbeeld dat je een SCP-2 regelaar bezit, maar je vrouw raakt een beetje uitgekeken op die grijze halftransparante kast en zij vraagt of er niet een wat kekker kleurtje mogelijk is. Dan kun je natuurlijk tegen haar zeggen dat dit voor haar prestaties niks uitmaakt, maar je kunt ook een nieuwe shell kopen. En wat staat daar standaard op? SCP-1! Leuk hoor, Slot.It!
Zo staat er op de (dure) cartridges allerlei geheimtaal, maar geen typenummer zodat je niet weet of het ding common ground, negative wiring is, of precies het tegenovergestelde, positive wiring. En dat maakt nogal wat verschil. Tot op heden geen antwoord uit Maffialand, zodat ik vermoed dat ze het zelf ook niet weten. Dat wordt weer proefondervindelijk een oud rammelautootje van Scalextric in rook op laten gaan. Sneu!
Op zoek naar de graal van Slot.It op die website uit het jaar nul, stuitte ik op Oxigen. Na een halve nacht studeren, wist ik dat ik met een Oxigen-cartridge en een speciale radiohouder, waarin mijn eigen cartridge past, draadloos kan rijden! Cool! Maar het frappante is nu dat ik van Marcus Aurelius een appje kreeg waarin hij de aankoop van een DS WiTec (wireless)  controller DS 0085B  aankondigde. Te kopen op woensdag als hij toch even een rondje Nederland moest maken. Afsluitdijk, Alkmaar, Amsterdam, linea recta naar KB te Putten en dan full speed terug naar Tweede ExloërMond. Dat wordt een blogje schreef ik nog, maar hij was al weg. En dat blogje al klaar!