Uitlijnen

Hein Tunnissen

Uitlijnen
Als je als slotcarraceadept (in stukjes: slot car race adept) op internet wat rondsnuffelt, dan kom je de grappigste zaken tegen. Ook veel copy-paste natuurlijk, want niks is gemakkelijker dan de tekst van een ander overnemen. Je ziet dat nog weleens als het gaat over het raceklaar maken van een nieuwe auto. Krijg je weer dat gezeur over het opschuren van de plestic velgjes (braampjes!!!!) of de controle op het vrij draaien van de wielen want bij sommige fabrikanten schuren de bandjes soms tegen het kapje en dat kost natuurlijk onnoemelijk veel snelheid. Maar het kan ook anders. Zo zag ik een leuk filmpje op YouTube over het uitlijnen en monteren van de lagers voor de achteras. De bedenker van deze truc mompelde dat het allemaal geen zak uitmaakt, maar dat alle kleine beetjes die geen zak uitmaken, toch het verschil op de baan veroorzaken.
Ik geloofde hem niet meteen, maar uiteindelijk wel. De basis van zijn gedachte was dat de lagers strak op één lijn moeten liggen en in die positie ook onwrikbaar gefixeerd moeten worden. Met andere woorden: af fabriek is het een grote schots-en-scheve-bende en is het eigenlijk nog een godswonder dat het hele vehicle nog van zijn plaats komt. Überhaupt! Het werd een festijn met vijltjes, secondelijm en geduld. Om te demonstreren dat er wat was bereikt hield onze freak het chassis in verticaal en met de andere hand hield hij juist boven het hoogste lager een asje. Even mikken en floep! Het asje kukelde zonder enige vermindering van snelheid door lager één en meteen daarna door lager twee om met zacht gerinkel op het tafelblad te vallen. Ik dacht subiet: “Amazing!”
Sterker nog: tot dan toe had ik (lekker koud biertje in de hand) het gepruts op mijn tabletje wat vergoelijkend gadegeslagen en dacht ik er het mijne van. Stapelgek dus. Dit nu moet ik haastig corrigeren en wel met het schaamrood op de kaken. Dat asje namelijk draaide zo ongeveer in het luchtledige, zo soepel! Ging die gek, nadat de wieltjes waren gemonteerd, die as ook nog smeren!
Ik moet toegeven: ik heb gewoon niet de tijd om mijn autootjes zo fijn op te tunen, maar ik denk dat het verschil zó groot is dat je met een Ninco vlot een Mosler de achterlichten laat zien.
Mijn optunen is vooral een kwestie van goed luisteren. Een kunst die ik inmiddels redelijk versta. Het begon met een oud knarretje van Slot-It. Het torretje kwam gewoon niet lekker op toeren. Ik ontdekte dat thuis al en ik besloot er op de club nog even naar te kijken. Iedereen was het met mij eens: dat was nie goe! Dat nog nauwelijks gedacht hebbend, begint me dat ding toch een partij te roken! Niet te kort! Of ik een donut draaide, maar dan met de wielen vrij boven de grond. De professionals onder ons weten al dat dit de beroemde oranje motor van Slot.It is, eigenlijk gewoon een prullenbakje. Het schijnt dat een enkeling om 8 euro uit te sparen er zich aan gewaagd heeft die motor te reviseren. Met matig succes.
Ik heb een beter plan. Spuit met een injectiespuit zoals je die soms wel in een portiek vindt, 4 cc trichloorethyleen in het motortje. Een nacht laten soppen en dan de volgende dag zes uur vol gas laten draaien op 14,5 volt. Als de motor het nog doet, rookt hij nooit meer! Als de motor het niet meer doet, geldt hetzelfde. Kortom, altijd succes. Kleine dingetjes, groot succes! Je kunt bijvoorbeeld achteloos op de club zeggen: “Tja! En toen heb ik de motor opgeblazen!” Alweer succes! Je kunt het beter niet tegen je vrouw zeggen. Die ziet het heroïsche er niet van in en denkt direct weer  aan de poen: “Wat een stomme streek ……..*)!”
*)  Vul hier uw naam in