Houder

Hein Tunnissen

Houder
Laatst hadden wij te TE een vrij ernstig ongeluk langs de baan. Het was niet erg druk die avond en dat leidde er toe dat de coureurs soms hun controller even aan het trekhaakje lieten hangen om wat te consumeren of hun handen te wassen. Maar zoals dat gaat met ongelukken; de verrassing is altijd totaal en het gaat zo snel dat je verstand geen signalen meer kan uitzenden om iets te doen. Je ziet het gebeuren en dan is het dus al gebeurd! Hopeloos die situatie.
Wat was het geval? Komt uit het niets zomaar een hond de berm inrennen. Enthousiast zoals jonge honden dat kunnen zijn, met veel misbaar, zinloze sprongen en vooral veel staartgewapper. Niemand kan het navertellen, maar een feit is dat even later een controller over de grond stuiterde en dat er een knopje afvloog. Daarmee was een kwart van het manuele dashboard van de onfortuinlijk coureur naar de Filistijnen. Ik hoor het u zeggen: alles valt te repareren, maar in dit geval waren de druiven wel heel erg zuur want de controller was juist gerepareerd met een knopje dat nota bene helemaal vanuit China was ingevlogen! Aloi Baba maakt iedereen blij, maar dat was dus wel van heel korte duur.
Ik hoor het de eigenaar nog zeggen, tussen twee snikken door: ‘Het is gelukkig niet zo’n heel belangrijk knopje!’ Dat haal je de koekoek! Wat is dat nou weer voor rare vrouwentaal? Vrouwen vinden knopjes niet belangrijk. Die zetten bijvoorbeeld altijd het mistachterlicht aan als zij de achterruitverwarming willen opstoken. Nee, knopjes zijn typisch een mannending en dus per definitie heel belangrijk. Het moet dan ook een redelijk belachelijk gezicht zijn geweest dat alle aanwezige leden (2) van Amazingslotcarracing te TE plat over de vloer tijgerden op zoek naar dat vermaledijde knopje. Het werd uiteindelijk gevonden door een vrouw die wijselijk het tijgeren achterwege liet en vooral haar verstand gebruikte. Ook weer zoiets stoms!
Nadien hebben wij de situatie in het werkoverleg nog uitvoerig besproken en ik nam mij zelf voor een standaard te gaan maken om mijn regelaar in op te kunnen bergen als ik het racen even zou willen onderbreken. Een pauzehouder dus. Met behulp van een 3D-programma heb ik van mijn regelaar (SCP-01 met Live Timing Box) een uitslagje gemaakt dat ik met behulp van carbonpapier op triplex heb overgebracht, waarna ik dat volledig in stijl van de ouderwetse Fleischmanbaan, wij schrijven 1964, met de figuurzaag uit dat triplex heb geknisperd, waarna ik de delen met een of andere superlijm van Pattex tot een solide geheel in elkaar heb gezet.
De bedoeling is nu dat ik ergens een of andere zware voet met stang op de kop tik om die houder te bevestigen. Omdat ik toch bezig was, maakte ik onder de houder een XLR-aansluiting met kabel zodat ik mijn regelaar niet aan de baan hoef vast te klikken, maar rustig een stukje verderop kan gaan staan als mij dat belieft. Ik vind het een wonderbaarlijk goede oplossing voor een overal voorkomend probleem. Het is toch eigenlijk te gek dat die fabrikanten van die peperdure regelaars niet zelf iets aanbieden waarin je die regelaar naast de racebaan veilig kunt opbergen. Met voet, met zuignap, met tafelklem of met een standaard die je op tafel kunt zetten als daar ruimte voor is.
Nee, op dat heldere idee komen ze niet, die slotsukkels. Ze zien liever dat die regelaars allemaal kapotvallen of dat iemand er zogenaamd per ongeluk op gaat staan, zodat de scherven in het rond vliegen of dat een hond er per ongeluk een Spoetnik van maakt door er met zijn staart tegen aan te zwiepen. Want je kunt er op wachten: de Chinezen springen in dit gat. Ik zag bij Action al een soort holster waar je heel praktisch je regelaar in kunt hangen, maar de kans bestaat dan dat je het snoer vergeet zodat je aan het eind van de avond de hele racebaan van de schragen trekt. Dat idee moet dus nog even terug naar de tekentafel, Tsjang Kai-Sjek!