Archimedes

Hein Tunnissen

Archimedes

Nadat de fanatieke Mosler-coureurs onder ons weer eens flink op hun lazer hadden gekregen van een of ander lullig modelletje in de 24-klasse, begon ik mij serieus af te vragen hoe dat mogelijk is. Serieus wil in dit geval zeggen: doorknagen tot er een bevredigend antwoord is. Ik vond het, net als Archimedes, in bad. Het punt is natuurlijk, uitzonderingen daargelaten, dat klein helemaal niet minder hoeft te zijn dan groot. Een shetlander bijvoorbeeld, is relatief veel sterker dan een paard en in verhouding zelfs nog sneller als het op een echte spurt aan komt. Ook zijn er tal van insecten te vinden die prestaties leveren die menig groot beest het schaamrood op de kaken jagen. Neem de kever die een mestbal naar zijn nest duwt. Reusachtige prestatie!
Om ergens te komen begon ik af te strepen: het interieurtje met het coureurtje en de brandblusser naast zijn stoel; twee, de stickers op de carrosserie; drie, de verlichting voor en/of achter; vier, de vorm van de auto. Bij dit laatste puntje heb ik wel even getwijfeld, want er bestaat natuurlijk ook nog zoiets als aerodynamica, maar we moeten aannemen dat een grotere auto relatief net zoveel weerstand ondervindt als een kleiner model. Of de inspanningen van de fabrikant in de windtunnel daarbij op schaal nog terug te vinden zijn, laat ik in het midden. Ik denk niet dat hier een kwestie van doorslaggevende aard ligt.
Komende we bij de wat meer interessante zaken zoals lagers, assen, pinions en kroonwielen of tandwielen al naar gelang de setting. Zeker, hier zijn verschillen, maar opnieuw de vraag of een holle as de doorslag kan geven als het om topsnelheid gaat, zodanig dat de Mosler volledig van de sokken wordt gereden door die bullebak uit de 24-klasse. Dacht het niet. Alzo de altijd delicate kwestie van de motoren en de kracht die zij kunnen leveren. Wordt hier het verschil gemaakt? Zeer zeker als er stringente klassevoorschriften zijn, maar dat was niet aan het handje! Integendeel! Op die bewuste avond reed met ik met een Mosler met 30K in het vooronder en die auto kan prima uit de voeten zowel qua acceleratie als qua topsnelheid en remmen. Het loeder dat mij desondanks van de sokken reed had een motortje van nog geen 25K. Dus wat te zeuren?
Blijft derhalve uiteindelijk de bodemplaat over. Het chassis, de ruggengraat, de basis, het uitgangspunt. En inderdaad, dat onderdeel maakt het verschil. Hoe ik dat weet? Ik zat zoals Archimedes in bad en omdat mijn tenen al schoon waren, borstelde ik met de nagelborstel het chassis van mijn Mosler schoon dat in de loop van de afgelopen maanden nogal vies was geworden door olie, vet en stofdeeltjes. Want wij hebben nog geen klimacontrol te TE, waarbij de lucht voortdurend wordt gefilterd. Sommige clubs zijn wat dat betreft verder en zij hopen daarmee te bereiken dat hun bandjes langer schoon blijven. Een innovatief idee, maar ons lijkt het onzin. In de Veenkoloniën is de lucht gewoon schoon!
Hoe dan ook, glad geworden van alle zeep, glipte het chassis uit mijn hand en plonsde in de badkuip. Het dreef! Weliswaar niet lang, maar ik zag duidelijk verschil met het chassis van Plafit dat ik later bewust in het water kieperde: zonk meteen als een baksteen. Omdat er voor plestic slotcars nauwelijks een metalen chassis te koop is, zocht ik naar een alternatief. Voor mijn Audi RT18 van NSR kocht ik vervolgens een wit chassis, het hardste (lees: het stijfste) dat NSR maakt en inderdaad het wonder voltrok zich: de auto vloog plotsklaps over de baan.
De conclusie moet dus zijn dat op een houten baan het chassis van metaal moet zijn en als dat niet voor handen is van het hardste plestic dat je maar kunt krijgen. Anders moet het chassis versterkt en gestabiliseerd worden met aluminium strips die als ribben vast gelijmd de gewenste & noodzakelijke stijfheid opleveren. Mijn vrouw, die ook in bad zat, knikte instemmend toen ik haar mijn bevindingen voorlegde.