Federatie

Hein Tunnissen

Federatie
De grote ellende van het slotcarracen (noem het een hobby, noem het een sport) is dat het fenomeen zich vooral in het geniep afspeelt. Je ziet het niet, je hoort het niet. Dankzij internet is er wat meer openheid en volgens mijn vrouw heeft dat de bezigheid net aan de geur van de illegale homoontmoetingsplaats langs de snelweg onttrokken. Ze heeft daar wel een punt. Wij rijden met ons racekistje in een simpele Opel Astra van hot naar her, maar niemand die dat ziet. Niemand die denkt: ‘Hé, daar heb je een slotracer, wat een leuke gast!’ Niks daarvan!
Andere mannen timmeren wat dat betreft veel meer aan de weg. Zo droeg ik vroeger altijd een zeiljack van Helly Hansen met daaronder een trui met logo van Gaastra Sails. In mijn broekzak immer een echt zeilmes, zo godvergeten scherp dat je nu bij aanhouding direct neergeschoten zou worden. Andere mannen hebben stickers op hun auto: de mijne is 18 meter is wel de bekendste. Of natuurlijk de campingsmoking die suggereert dat wij hier van doen hebben met een beroemde mountainbiker, hoewel de pens dat enigszins ongeloofwaardig maakt. Of wat te denken van ‘Surfers do it standing up’, in zijn tijd een echte gniffelaar!
In onze club bespeur ik steeds vaker de opvatting dat wij als slotcarracers eens uit de kast moeten komen. Niet denken dat iedereen het wel gek zal vinden, maar gewoon pal staan voor onze sport en die overtuigd uitdragen. Wat kan er mis gaan? Neem de wielrennerij, daar heeft niemand nog een goed woord voor over. Spuiten en slikken en de benen scheren. Mietjes dus. Voetbal is te ordinair om over te praten. Als je in Rome een gerestaureerde fontein ten overstaan van de hele wereld als urinoir gebruikt, dan ben je wel uitgeluld. Tennis blijkt nu ook al gefikst te zijn en in de autosport is het helemaal een kwestie van liegen en bedriegen, onze knullen Coronel niet te na gesproken. Ook in de paardensport is het hopeloos. Laatst weer een topknol met hanentred verkocht aan de Denen die daarmee voor zeven ton het schip in zijn gegaan.
Over slotracen hoor je nooit dit soort verhalen. Hooguit dat een club het financieel niet kan bolwerken, dat de voorzitter aftreedt omdat hij gaat scheiden of dat de vergrijzing het wint van de jonge aanwas. Wij van Amazingslotcarracing hebben daar wel enigszins mee te maken hoewel het sinds enige maanden toch weer de goede kant op gaat. Ooit hadden wij een kampioen in huis die tweemaal de 24-uurs race van Zuidwending binnensleepte, een prestatie die Max Verstappen tot een ouwe zak bestempelt. Dit was toen geen slotracer, maar gewoon een kind waar de Arbeidsinspectie tegen op had moeten treden. Die stond daar 24 uur op zijn beentjes te wankelen en ondertussen zijn rondjes te draaien. Onvoorstelbaar wat dat jochie toen flikte. Met zijn vertrek (cherchez les femmes) steeg onze gemiddelde leeftijd met 42 jaar.
Natuurlijk is dat vervelend, maar veel erger is dat die 24-uurs race 24 maal was verreden toen men zei: “Nu is het genoeg! We stoppen er mee!” Je hoeft toch niet echt op boetseren te hebben gezeten om te begrijpen dat je hier qua PR een enorme misser scoort. Niet alleen Zuidwending, maar de hele slotcarsport. Zo vind ik ook dat als Drachten dicht gaat, de hele meuk opgetrommeld moet worden voor de Grote Finale. Dat is Drachten aan zijn stand verplicht. Dat is Drachten verplicht aan de sport. Net zoals wij te TE alles op alles zetten om na de opening van onze nieuwe baan, nog verder uit te breiden met minstens nog twee banen, een gezellig bruin café, een goed georganiseerde werkplaats voor de gasten en regelmatig wedstrijden waarvoor je je online kunt inschrijven. Soms met gekke regels (zilverkleurige spiegels verplicht) omdat er nu eenmaal slotcarracers zijn die dat heel erg fijn vinden; een andere keer in anarchie met als enige opdracht zo hard mogelijk 40 rondjes rijden en het is jouw zaak hoe je dat doet.
Eén van de fijne dingen van het slotracen is het ontbreken van een landelijk orgaan. Of zelfs een wereldfederatie. Die stuurt bijvoorbeeld een bestuurtje op lokaal niveau een brief met stempels waarin staat dat een club minstens tien leden moet hebben. Anders volgt uitsluiting. Te gek voor woorden natuurlijk, maar voor mij is het wel jammer. Ik zou mij meteen ontpoppen als de stekende luis in de pels. Voor u, voor uw sport, voor uw hobby!